Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Inkleuring
Uitgiftejaar
2007
Samenvatting
Op een warme nazomermiddag wordt de rust in de wouden van Fagnes in het graafschap Henegouwen verstoord door een groepje ruiters. Drie ruiters, onze held, Indigo en haar vader magist Magiste zijn op weg naar Johans thuishaven wanneer ze opeens het gekletter van wapens opmerken in de verte. Onmiddellijk went onze held de teugels en rijdt het rumoer tegemoet. Hij ziet dat een groepje rabauwen zich allen op één man stort, en wanneer onze held nadert ziet hij dat het pleit al beslecht lijkt te zijn. Met getrokken zwaard rijdt onze held het hulpeloze slachtoffer tegemoet en al snel doet hij de rabauwen in het stof bijten. Slechts een ogenblik is onze held in gevaar maar hij wordt gered door Indigo, die deftig haar mannetje weet te staan. Terwijl Johan de rovers op de vlucht jaagt, ontfermt indigo zich over het slachtoffer die getekend is door vele littekens en die lichtjes schijnt te ijlen.
Wanneer Indigo de man zijn lompen verwijdert merkt ze onder de smerige kledij het wapenteken van de kruisridders op. Al ijlend praat de man over de laatste kruistocht en over iets zoals de Dassenburg…
Op dat moment ontwaakt een van de rabauwen, Eenoog, en onze held maant hem aan een graf te delven voor zijn makker. Terwijl Indigo met de zwerver naar haar vader gaat voor de eerste zorgen houdt Johan even een oogje op het delvingswerk.
Even later vervoegt onze held zich bij Indigo en haar vader die geknield de kruisvaarder de eerste zorgen toedient. Zijn diagnose na enkele test wijzen op ernstige ondervoeding alsook een serieus trauma. Eensklaps veert de man op en klampt zich vast aan onze held, al ijlend begint hij weer over die dasse… , alvorens hij weer het bewustzijn verliest van uitputting.
Na een tijd komt het gezelschap aan bij een kleine dorpsherberg alwaar de zwerver eet alsof zijn leven ervan afhangt. Het is ook hier dat onze vrienden vernemen dat de man het niet over Dassenburg, maar wel over de Dassenburcht heeft, het kasteel van de heer van Blaireau, niet zo ver van het plaatsje vandaan. Terwijl de vreemdeling slaapt, besluit de rest van het gezelschap nog even te genieten van een glas wijn en een vuurkorf. Plots komt er een ruiter aanzetten in volle vaart, die vraagt aan de waard of dat hij van paard kan wisselen.
Onze held meent de stem van zijn vroegere schildknaap te herkennen, spreekt de man aan en ja hoor, het is Chuk, die achterna gezeten wordt door een vijftiental soldeniers. Johan schaart onmiddellijk aan de zijde van zijn vroegere schildknaap en met hun tweeën wachten ze de ruitertroep op voor de herberg. Al snel is het duo verweven in een harmonieuze wapenstrijd met de soldeniers, terugdenkend aan de tijden van welleer.
In de schuur wordt de kruisvaarder gewekt door de strijdgeluiden en vol overgave werpt hij zich in de strijd aan de zijde van Johan en Chuk. De vreemdeling gebruikt echter zo een unieke stijl van vechten, een stijl die de kapitein van de soldeniers zo bekend voorkomt, en dit omdat hij ze ooit aan één man heeft aangeleerd. Meteen wendt hij de teugels richting Dassenburcht om uitleg te vragen aan de Baron. Op het strijdtoneel is nu ook Indigo verschenen en met z’n vieren hebben ze het pleit al snel beslecht.
Onze vrienden vragen één der soldeniers om uitleg en deze vertelt hen dat de Baron de Blaireau hen opgedragen had Chuk dood of levend terug mee te voeren naar de Dassenburcht omdat hij getracht had de oosterse medicijnen van diens echtgenote weg te gooien. Op dat ogenblik verheft de zwerver zijn stem en eist dat het genoeg is, dat er maar één echte Ruwald de das is en dat hij dat is. Het wapengekletter bracht zijn geheugen terug en nu weet hij weer wie hij is, de echte heer van de Dassenburcht.
Op weg naar de Dassenburcht wordt de kapitein, die het gevecht ontvlucht was om de baron te ondervragen, overvallen door eenoog, die een poging onderneemt de man te doden en hier ogenschijnlijk in slaagt. Dit alles in het kader van zijn plannetje om de rode ridder zwart te maken bij de baron.
Ondertussen vertelt de kruisridder zijn verhaal in de herberg. Over de kruistochten, over de verminking van zijn vriend Balric. Hoe ze samen gevangen genomen werden en over de slavenarbeid die ze moesten verrichten. Hoe op een dag Balric weggehaald werd, deze zijn eigen geloof verloochende en de zegelring van Ruwald ontvreemdde.Hoe hij nog jarenlang als slaaf werkte tot zijn ontsnapping.
Ook Chuk vertelt zijn verhaal, hoe hij vertrouweling en beschermer was geworden na het vertrek van de kasteelvrouwe haar geliefde en hoe de zij nu in een roes werd gehouden door het gebruik van oosterse dampen.
De volgende dag rijdt het gezelschap verder, op weg naar de Dassenburcht, waar Johan onder het mom van dolende ridder, hopend op gastvrijheid, op onderzoek uit zal gaan in de burcht. Opeens wordt de groep door Indigo’s vader tot een halt geroepen, de man ruikt bloed en ja, verderop vinden ze inderdaad een lichaam, de wapenmeester van de Baron, Bohemund de Gallard. Als bij wonder voelt Indigo een zwakke pols en onmiddellijk gaat Magist aan het werk.
Terwijl Indigo en haar vader de wapenmeester verzorgen trekken Johan, Chuk en Ruwald verder naar de Dassenburcht. Chuk en Ruwald besluiten buiten de muren van het slot te wachten terwijl Johan zijn rol van dolende ridder verder uitspeelt. Zo merkt hij bij zijn intrede dat er geen gezellige sfeer in de burcht heerst en dat de mensen er echt niet gelukkig zijn. Onze held wordt voorgeleid aan de burchtheer welke hem volgens de wetten van de gastvrijheid welkom heet aan zijn dis. Wat Johan echter niet weet is dat achter de stoel van de burchtheer, Eenoog alles gade slaagt en de baron vertelt over Johans “ aandeel” in de moord op zijn wapenmeester. Later op de avond vertelt de burchtheer over de heilzame kruiden die zijn vrouw beter zouden moeten maken. Ondertussen buiten neemt Ruwald Chuk mee naar iets waar hij Balric nooit over gesproken heeft.
Later die nacht gaat Johan op zoek naar de burchtvrouwe. Hij vindt haar achter een deur die ruikt naar een typisch oosterse kroeg. Wanneer hij haar benadert bemerkt hij de staat van waanzin waarin de vrouw verkeert en dat zij zoals Chuk reeds vermoedde zo gehouden wordt door het gebruik van hasjiesj. Snel doet Johan de inhoud van een lederen buideltje in de vrouwe haar waterkan. Geen moment te vroeg, want dan staat hij oog in oog met de valse burchtheer en zijn mamelukken die de aanval op hem openen. Dit is natuurlijk buiten onze held gerekend die zoals altijd zijn mannetje weet te staan. Al gauw lijkt de overwinning nabij maar dan verlaagt de snode burchtheer zich door een mes te plaatsen op de hals van de burchtvrouwe. Hierdoor bereikt hij de overgave van Johan die neergeslagen wordt. Deze ontwaakt even later in de kerkers van de burcht.
Ondertussen toont Ruwald Chuk een verborgen gang naar het kasteel. Diep verscholen in een dassenburcht. Na enkele gangen te hebben doorkruist komen ze uit in de kelders van het slot. Het tweetal spreekt af dat Chuk zijn oude meester gaat zoeken terwijl Ruwald zich zal ontfermen over zijn vrouw. Chuk wordt echter opgemerkt door Eenoog, die al snel de burchtheer gaat verwittigen. Dit alles terwijl Chuk zijn vroegere meester bevrijdt uit zijn gevangenis. Nog maar net is Johan vrij of ze komen oog in oog te staan met de slechte burchtheer en zijn soldeniers.
Johan en Chuk worden naar de executieplaats geleid alwaar men hen op de galgenladder plaatst. Om het Johan extra moeilijk te maken moet hij zijn maliënkolder aantrekken, om zo meer gewicht te dragen. Langzaam verstrijken de uren en onze helden krijgen het echt wel moeilijk. Eensklaps ziet de torenwachter een menigte naderen, massa’s haveloze boeren bestormen de burcht onder leiding van drie ruiters.
De drie ruiters zijn niemand minder dan de dood gewaande zwaardmeester, Indigo en haar vader. De zwaardmeester weet nu dat hij jaren om de tuin geleid is door een bedrieger en spreekt de manschappen toe. In zijn razernij duwt de valse baron de ladder weg waar Johan op staat om zichzelf te wreken. Maar opnieuw wordt onze held gered door een meesterlijke worp van Indigo’s messen. Onmiddellijk onderneemt hij actie en red ook zijn gewezen schildknaap uit zijn hachelijke situatie. In de schermutseling die daarop volgt ziet de valse baron de kans te ontsnappen. Hierop staken zijn mannen de strijd en tonen zij berouw en spijt voor hun daden. Allen knielen zij neder voor hun rechtmatige heer. Terwijl dit alles gebeurt gaan Johan en Chuk achter de schurken aan, maar deze zijn weten te ontsnappen via de geheime gang. Als zij aan het einde van de gang gekomen zijn vinden zij het levenloze lijk van Eenoog weer en maakt Johan zich zorgen over de toekomst met de renegaat en zijn mamelukken in de omgeving. De volgende dag begint er een nieuwe tijd voor de Dassenburcht en neemt Johan afscheid van zijn nieuwe vrienden en ook zijn oude vriend Chuck wanneer hij samen met Indigo en haar vader zijn weg verder zet naar het kasteel van Horst.
Persoonlijk vind ik dit album één van de betere van het nieuwe duo, een zeer album geslaagd album waarin de middeleeuwse sferen terug hoog in het vaandel worden gedragen. Een album dat zich echt een degelijke ridderstrip kan noemen en dat terwijl het eigenlijk meer fungeert als een tussenalbum naar Horst toe. De enige spoiler is de verjongde Chuk met een compleet andere strijdknots dan bij zijn vorige verschijningen. Verder een topper zoals ik me er graag meer laat smaken.
