Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Uitgiftejaar
1965
Te Camelot wedijveren Johan en Lancelot om de gunst van Deirdre. Jammer genoeg loopt een derde er mee heen.
In het Noorderland spelen zich echter geheel andere dingen af. Alkan en Kerwon, twee ridders van de Ronde Tafel, willen inschepen om naar Camelot terug te keren. Kobolden willen dit echter verhinderen en bekogelen hun schip met rotsblokken. De ridders chargeren en jagen de Kobolden op de vlucht. Een hoorn van de Kobolden vormt hun trofee. Te Camelot vertellen de ridders hun wedervaren, waarop Deirdre verbaasd op hen toeloopt. Zij neemt de hoorn vast en valt bewusteloos neer. Later vertelt ze Johan, Lancelot en Merlijn dat het de hoorn van Ronjar, haar vader is. De hoorn lag verborgen in een geheime bergplaats. Het feit dat de hoorn tevoorschijn kwam wil zeggen dat Ronjar dood is. Deirdre ziet zich verplicht naar het Noorderland terug te keren om de troon over te nemen. Arthur geeft Johan en Lancelot de opdracht mee te gaan.
Aangekomen na een zeereis, verloopt het vervolg van de tocht te paard. Het drietal wordt blijkbaar geschaduwd. Johan gaat op onderzoek uit. Hij treft de bespieder aan die getroffen wordt door een pijl op het ogenblik dat hij Johan de waarheid wil vertellen. Johan wordt onder schot gehouden, maar gelukkig duikt Lancelot achter de schutters op. Het zijn krijgers van Harald, koning van de Fjorden. Harald heeft de plaats waar Deirdre recht op heeft ingenomen. Johan, Deirdre en Lancelot brengen de gewonde man naar een nabijgelegen dorp, waar de man zijn vrouw het gezelschap onderdak biedt. Zij vertelt het verhaal achter de machtsovername. Harald verdreef Ronjar in een bloederig treffen. Ronjar wist te ontkomen met zijn schat maar werd door de Kobolden overvallen en gedood. De schat wordt bewaard door de Kobolden. Deze schat bevat tevens de scepter die Deirdre nodig heeft om de macht op te eisen. Als één man bieden Johan en Lancelot aan de scepter te gaan zoeken. Op aanraden van de vrouw trekt het drietal over een bergpas. Op hun tocht laat Lancelot zijn interesse voor Deirdre nogmaals blijken. Lancelot vreest dat Johan meer kans maakt bij Deirdre, wat een erg bedrukte stemming oplevert. Het leidt zelfs tot ruzie. Een aanval van een beer noopt de ridders echter tot samenwerken, waarna ze besluiten de strijd om Deirdre te staken tot hun opdracht vervuld is.
De tocht gaat verder, en het drietal betreedt een vallei waarin zich Kobolden verschuilen.
Deirdre geeft de nodige aanwijzingen en het lukt Lancelot om een hinderlaag te ontlopen en een Kobold gevangen te nemen. Hij verklapt hen de locatie van Ronjars graf. Zijn gelaat werd in een rots bij het graf uitgehouwen. Wanneer ze het graf aantreffen wordt Johan getroffen door een steen uit een slinger van de Kobolden. Lancelot kan zijn vriend uit de vuurlinie halen, waarop Johan zijn boog ter hand neemt. De strijd verloopt grimmig maar wordt plots gestaakt wanneer een groepje ruiters de vallei betreedt. De ruiters worden op hun beurt door de Kobolden aangevallen. Onder hen bevindt zich Harald. Johan en Lancelot komen Harald en zijn vikings te hulp. Harald wordt daarop door de ridders gevangen genomen, maar een groep krijgers doemt reeds op aan de horizon. De krijgers beweren dat ze achtervolgd worden door een enorme overmacht aan Kobolden. Noodgedwongen sluiten beide partijen een overeenkomst. Ze zullen samen de Kobolden het hoofd bieden. Na enkele afleidingsmanoeuvres maken de mensen gebruik van de wind door het gras voor en achter hen in brand te steken. De vuurzee schermt hen af van de Kobolden en laat hen toe de bergpas op te gaan. De Kobolden worden nu met zware verliezen teruggedreven. Ze zijn bereid de strijd te staken wanneer ze hun gewonde aanvoerder mogen wegvoeren. Tegen Haralds zin in stemt Johan toe.
Ongehinderd bereikt de groep nu het graf van Ronjar. Hier eindigt de overeenkomst tussen de ridders en Harald. Door hun weigering de schat te verzaken, opent Harald de jacht op de ridders en Deirdre. De ridders houden de vikings bezig terwijl Deirdre het graf betreedt. Ze vindt er de scepter en voegt zich bij Johan en Lancelot. Ze vluchten naar een kring van stenen achter het graf, waar volgens bijgeloof de geest van Ronjar huist.
Deze magische kring mag niet geschonden worden, het trio is veilig. Lancelot is echter gewond en Harald besluit het drietal uit te hongeren. Harald biedt een drinkhoorn met water aan voor de gewonde Lancelot in ruil voor de scepter. Johan weigert een ruil en daagt Harald uit voor een duel. Harald stemt onder druk van zijn vikings toe. Een hevig gevecht om een drinkhoorn barst los. Johan doodt Harald en vlucht met enkele drinkhoorns en een zak voedsel de magische kring weer in. De vikings zweren hun gedode leider te zullen wreken en zijn die avond zegedronken met de schat van Ronjar bezig. Johan maakt van hun onoplettendheid gebruik door er met een paard vandoor te gaan. Onmiddellijk wordt hij door de vikings achtervolgd. Zijn paard stort neer en Johan is verbaasd over het feit dat zijn achtervolgers niet opdagen. Hij sluipt naderbij en merkt dat de vikings dood op de grond liggen. De schat was met giftige stoffen bewerkt, zodat rovers een zware straf zouden ondergaan. Dit is de vikings fataal geworden. Nu rest Johan en Lancelot enkel nog de taak Deirdre naar haar volk te brengen.
Zij zien nu de dwaasheid van hun wedijveren om Deirdre in, hun vriendschap kreunde hieronder maar heeft het gelukkig overleefd.
“Het graf van Ronjar” is een rechtstreeks vervolg op “De kroon van Deirdre”, maar wel zelfstandig te lezen.
Veel van wat ik schreef over de kwaliteit van zijn voorganger geldt ook dit verhaal. Het tekenwerk is van dezelfde wisselende kwaliteit. Het is spijtig dat de uitgever besloot om voortaan met afwisselend lichtbruine en grijsblauwe inkt te gaan drukken. Ik mis de karakteristieke donkerblauwe kleur van de eerste 25 verhalen.
De figuur van Deirdre op de cover ziet er anders uit dan in het verhaal zelf. Haar haar zit in vlechten en ze heeft een andere jurk aangetrokken. Gelukkig heb ik geen verstand van mode…
Op diezelfde cover zien we de stoere en dappere ridder bewusteloos in het gras liggen, getroffen door een verraderlijke steen van een kobold. Vertwijfeld staat de hulpeloze prinses te kijken of haar held nog wel zal herrijzen. In dit plaatje passen overigens geen sporen van bloed of gapende wonden. Johan “fronst” slechts. De naam van de uitgever onder de voorplaat moet iets naar rechts uitwijken, zie ik nu ook.
De compositie van de cover symboliseert wel het belangrijkste thema: romantiek. Johan en Lancelot worden opmerkelijk sterk in hun daden gedreven door hun gevoelens voor de prinses. Hun vriendschap wordt zwaar beproefd door hun wedijver. Een hongerige beer voorkomt misschien wel een handgemeen of erger nog tussen de twee gezworen vrienden.
In strook 57, wanneer Johan zich voorbereidt om het finale duel aan te gaan met Harald, houden hij en Deirdre elkaar nog even stevig vast om kracht te putten uit hun onmogelijke liefde. Het is een opvallend menselijke en kwetsbare ridder, zoals we die nog niet eerder zijn tegengekomen in de reeks. Een prachtige scène!
Een ander bijzonder moment vind ik terug in strook 18. Het wordt de ridders en de prinses duidelijk hoe moeilijk en vrijwel hopeloos hun opdracht is om de scepter van Ronjar op de kobolden te heroveren. Johan zegt dan: “Twee zwaarden staan je ter beschikking Deirdre! Beveel en wij zullen de scepter voor je heroveren!”. Vooral de gedetailleerde tekening van de zwaarden, naast elkaar hangend in hun schede, is erg beeldend.
Het verhaal is in zijn geheel redelijk spannend en onderhoudend. Ik heb wel het gevoel dat er meer in zat. Het is ook een beetje onevenwichtig. Er zit een flink tempo in, maar daarentegen wordt de scène in de magische kring nogal lang gerekt. Het verhaal is daarna uiteindelijk toch ineens goed afgelopen. We maken weliswaar niet meer mee hoe Deirdre wordt thuisgebracht, maar de educatieve slotwoorden van Johan mogen er zeker zijn. Romantiek? Dwaasheid!
Verhaalonderdelen
Personages
Locaties