Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Uitgiftejaar
1980
Samenvatting
Johan waagt zich op het grondgebied van de Kazanga’s, een stam wilden die niets of niemand ontzien. Meteen wordt hij door een verkenner opgemerkt, die besluit hem aan te vallen. Johan is echter op zijn hoede en weet de steen uit de slinger te ontwijken. Meteen overmeestert hij dan ook zijn tegenstander, die zich plots in een afgrond stort. Gevangenschap is ondraagbaar voor de Kazanga’s. Nog onder de indruk zet Johan zijn tocht verder. Aan de horizon ziet hij een rookpluim. Een nederzetting werd aangevallen door de Kazanga’s. Iedereen werd brutaal vermoord. Johan zet meteen koers naar de nabijgelegen versterkte hoeve van Holmarl, de herenboer. Deze ontvangt Johan met de nodige voorzichtigheid. Jocquil en zijn neven; Yezamin, Hiswulf en Ernak houden Johan onder schot. Bij Holmarl maakt het wantrouwen spoedig plaats voor verslagenheid bij het horen van de droeve mare. Het was zijn dochter die samen met haar man vermoord werden. Bij het zien van het speelgoedbeertje dat Johan meebracht ontstaat bij Holmarl het vermoeden dat zijn kleindochtertje Yannick als slavin meegevoerd werd. Johan weet een impulsieve beslissing van Holmarl te voorkomen en stelt voor zelf op zoek te gaan naar het kleintje. Holmarl looft een beloning uit! Jocquil en zijn neven besluiten op eigen houtje ook een reddingspoging te ondernemen. Hun wantrouwen tegenover Johan viert echter nog steeds hoogtij, hun middelen zijn niet zo proper. Vanop een afstand zullen zij Johan volgen, en wanneer hij het meisje heeft weten te bevrijden houden ze hem tegen.
Johan vertrekt, en merkt al snel een rookpluim op. Hij gaat op verkenning en ontmoet de oude goudzoeker Haapsalla. Deze beweert niets te vrezen te hebben van de Kazanga’s. Johan vraagt of Haapsalla hem de weg naar het kamp van de Kazanga’s niet wil tonen, maar de man weigert uit vrees in ongenade te vallen. Plots merkt Johan een gifslang op, klaar om Haapsalla te bijten. Met een welgemikte steenworp doodt Johan het ondier. Haapsalla voelt zich nu verplicht Johan naar het kamp te brengen. Al snel beginnen ze aan de gevaarlijke tocht. Wanneer ze het kamp bereiken merken ze meteen de hoofdman op, Nderri-Derri op. Verder zien ze ook nog een blanke vrouw; Nadiah, dochter van een koopman uit het noorden wiens karavaan overvallen werd. Ook Yannick is levend en wel.
Wanneer de nacht gevallen is zetten Johan en Haapsalla de aanval in, ze zaaien verwarring en weten al snel Nadiah en Yannick te bevrijden. Achternagezeten door Nderri-Derri vluchten ze weg. Johan raakt gewond bij deze actie. Bij de aanvang van hun afdaling besluit Johan een lawine te veroorzaken en de Kazanga’s zo op te houden. Nadiah verbindt eerst de hoofdwonde en laat Johan dan zijn ding doen. De lawine is een succes, de achtervolgers verdwijnen onder het puin. Die ochtend bereikt het gezelschap de grote open vlakte. Meteen merken ze echter dat de Kazanga’s snel dichterbij komen. Er wordt besloten te schuilen tussen de rotsen en de aanval op die manier af te slaan. Johan en Haapsalla weren zich dapper, maar de overmacht is te groot. De kazanga’s zetten een massale aanval in. Als bij wonder regent het plotseling pijlen, Jocquil en zijn mannen jagen de Kazanga’s achteruit. Jocquil wil nog steeds zijn plan doordrijven en eist Yannick voor zich op om alsnog de beloning te krijgen. Wanneer hij en zijn manschappen echter beseffen dat ze omsingeld zijn stelt Johan voor om samen te werken. Jocquil beseft dat dat zijn enige kans is. Er wordt meteen besloten een poging te ondernemen om de omsingeling te doorbreken. Wanneer dit niet lukt, vluchten Johan zijn strijdmakkers naar een rotspartij om daar stand te houden. Aanval na aanval wordt op die manier afgeslagen. Hierop planten enkele Kazanga’s een baken d.m.v. speren. Er wordt een mobiele katapult tevoorschijn gehaald en meteen liggen de vluchtelingen onder zwaar vuur. Johan bewijst eens te meer zijn moed en vernietigd het baken.
De ene dreiging is nog niet afgewend of de volgende biedt zich al aan. Het drinkwater is bijna op. Er wordt besloten dat een man moet trachten Holmarl te bereiken om hulp te vragen. Haapsalla biedt zich aan omdat hij de streek op zijn duimpje kent. Ondanks de twijfels van Jocquil wordt hiermee toch ingestemd. Johan zal bij wijze van afleiding een duel met Nderri-Derri aangaan. Nderri-Derri gaat maar wat graag op Johan’s uitnodiging in en al snel staat Johan tegenover de hoofdman der Kazanga’s. Johan weet de hoofdman snel uit te schakelen. Ondertussen wist Haapsalla een heel eind te klimmen, maar enkele steentjes verraden hem. Meteen nemen de kazanga’s de man onder vuur. Haapsalla maakt een verschrikkelijke val. De sfeer is gespannen, met Nderri-Derri als krijgsgevangene durven de Kazanga’s niets te ondernemen. De hoofdman weet zijn touwen echter door te snijden en tracht te vluchten. Een actie waarbij enkele doden vallen. Ook Jocquil sterft tijdens deze actie. Johan weet gelukkig de hoofdman te doen vallen, hun gijzelaar is weer in hun macht. De volgende dag breekt aan, er vallen nog meer doden door listen van de Kazanga’s, maar ook de dorst begint zijn tol te eisen. Net op tijd arriveren Holmarl en zijn krijgers. Nderri-Derri gaat weer op de vlucht maar ontkomt niet aan de bijl van Holmarl. Er wordt korte metten gemaakt met de Kazanga’s, die verslagen de bergen weer intrekken. Haapsalla is geslaagd in zijn opdracht en heeft tijdens zijn val de goudader ontdekt waarnaar hij al zo lang op zoek was. Bovendien zal Haapsalla Nadiah weer naar het noorden brengen. Er rest Johan niets anders meer dan verder op tocht te gaan, eind goed al goed!
Dit verhaal bevat tal van westernelementen. Allereerst de setting, weidse Canyons en woestijnen, vijandige primitievelingen. Verder is er de opvallende goudzoeker; Haapsalla, een verwijzing naar de goudkoorts. Los van het verhaal is deze persiflage op het westerngenre prachtig gelukt, Karel had dan ook een passie voor het genre en kon het als geen ander op papier zetten, getuige Karl May. Het valt wel aan te raden de zwart-witversie te lezen, aangezien de inkleuring van de kleurenversie de kracht grotendeels wegneemt. Het is een saaie, steriele inkleuring. Geen topverhaal overigens, gezien de flauwe uitwerking van de karakters. Wel lovenswaardig is de heldhaftige achtervolgingsscène. Het tekenwerk is niettemin van het beste niveau dat we gewend zijn.
Encyclopedie
Personages
Locaties