Algemene informatie
Tekeningen
Inkting
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
10/2001
Samenvatting
In het duistere en verlaten kasteel Blackstone komt de illustere figuur Niemand de kamer van Kerwyn binnen op het moment dat die even zijn masker afgelegd heeft. Niemand schrikt zich meteen een aap: het is Merlijn! Of nee, toch niet, zo verduidelijkt Kerwyn: hij is de tweelingbroer van Merlijn, wiens bestaan tot nu toe steeds verhuld is gebleven; zelfs Merlijn vermoedt niet dat zijn tegenstander eigenlijk zijn eigen broer is. Diezelfde nacht kent Kerwyn eindelijk een naam toe aan Niemand: tijdens een ritueel in een brandend pentagram geeft hij hem de naam Bahaal, Prins der Duisternis.
Inmiddels blijkt in Camelot Johan vermist te zijn. Een dozijn ridders zwermt uit om de Rode Ridder te zoeken, maar het is Lancelot die het spoor van Johan vindt dat hem uiteindelijk naar Blackstone zal leiden. Daar heeft intussen Kerwyn een gesloten doodskist getoond aan Bahaal. In de kist bevindt zich de enige overlevende der Titanen: een vrouw, Galaxa genaamd. Deze Titaanse schone bevindt zich in schijndode toestand in de kist, maar indien zij aan het daglicht zou worden blootgesteld zou ze ontwaken en haar vroegere reuzengestalte terug aannemen. Met haar als wapen wil Kerwyn Camelot en zijn inwoners platwalsen. Op de koop toe heeft Kerwyn vorige nacht een hypnotisch bevel naar Johan gestuurd, zodat deze willoos geworden op weg is naar Blackstone. Inderdaad, even later meldt Johan zich als een mak schaap aan de poort van het kasteel aan. Hij herkent de twee booswichten niet en wordt in een kerker opgesloten.
Kerwyn en Bahaal openen bij het ochtendkrieken de kist van Gorgonia, die door de eerste zonnestralen gewekt wordt en onmiddellijk uitgroeit tot een reuzin. Kerwyn legt haar uit dat ze Camelot moet verwoesten, maar eerst mag ze korte metten maken met de Rode Ridder.
Ondertussen is Lancelot heimelijk Blackstone binnengedrongen en bevrijdt Johan, die hij door een stevige klap op het hoofd zijn geheugen terugschenkt. Op de trappen worden ze echter ontdekt door Gorgonia. Ze zien kans om Blackstone te ontvluchten en rijden naar de rotskust. Johan hoopt immers om daar Gorgonia met een list te verschalken, en dat lukt zowaar nog ook: Johan en Lancelot verbergen zich onder een overhangende rots en Gorgonia volgt hen tot op de klip, die onder haar ontzaglijk gewicht afbrokkelt. Ze stort in zee en komt niet meer boven. Johan en Lancelot rijden naar Camelot om met versterking Blackstone te doorzoeken, maar Kerwyn en Bahaal kiezen eieren voor hun geld en laten Blackstone brandend achter.
Uit de kronieken van Merlijn is dit voorlopig het laatste verhaal waar Kerwyn en Niemand/Bahaal de poppen aan het dansen brengen. Ik ben daar alvast niet rouwig om. En eindelijk zijn we verlost van de verwarrende naam Niemand; iedereen zag natuurlijk al lang aankomen dat dit Bahaal ging worden. Dat Kerwyn de broer van Merlijn zou zijn had waarschijnlijk niemand (woeha!) verwacht, maar dat kan moeilijk anders wanneer ineens een tweelingbroer uit de trukendoos opduikt.
Eigenlijk rammelt dit verhaal aan alle kanten. Zeg nu zelf: Johan die mijlenver verwijderd gevolg geeft aan een hypnotisch bevel van Kerwyn, daarbij zijn eigen wil verliest en in trance naar Blackstone rijdt om er opgesloten te worden? Waarom dacht Kerwyn daar niet veel eerder aan? En waarom gaf hij geen dergelijk bevel aan Arthur? Of een bevel aan de ridders van de ronde tafel om te emigreren naar China?
Ook vreemd: op plaat 55 heeft Gorgonia de naar de kust vluchtende ridders bijna ingehaald, en moet blijkbaar nog slechts enkele stappen doen om die "kleine ellendelingen" bij hun nekvel te vatten, maar deze slagen er toch nog in om tot aan de kust te geraken en zich daar nog te verschansen ook. Gorgonia was waarschijnlijk druk bezig om een rotsblokje uit een van haar laarsjes te verwijderen? Een einde met Gorgonia die van de rotsen stort en in de golven verdwijnt is ook wel wat te gemakkelijk. Herinner je nog de Golem uit "Het Sprekende Zwaard"? Dát was pas een eindstrijd! En dan nog Johan die Gorgonia achterna wil duiken om haar te redden, hahaha! Bon, toch nog eens kunnen lachen.
De tekeningen zijn in de eerste helft van het verhaal nog van een redelijk niveau, maar daarna gaat het helemaal de dieperik in. Toch vind ik de sobere tekening van Kerwyn en Bahaal op plaat 17 sterk: uit vogelperspectief langs een dominerende pilaar zie je hen en hun schaduwen nietig in de diepte.
Met de verhoudingen in de tekeningen van dit verhaal zit het fout: kijk bijvoorbeeld eens naar de grote Johan in de achtergrond en de kleinere Bahaal op de voorgrond in plaat 26. Of de rare weergave van Lancelot aan de voet van Blackstone in plaat 29. Dergelijke missers helpen dit ongeïnspireerde verhaal helemaal niet, waaruit alleen de onthulling van Kerwyn's identiteit te onthouden valt. Een van de zwakste verhalen van de reeks.