Algemene informatie
Tekeningen
Inkting
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
4/2002
Samenvatting
Ergens in het oosten ronselt Robur, een ruige schattenjager, in een herberg van een haven stoere avonturiers die bereid zijn om samen met hem een tocht aan te vatten naar een spookvallei, waar zich een schat bevindt. Hij is er ooit een keer geweest en kon maar een klein deel van de schat meenemen. De tocht is niet zonder gevaar want er wacht hen gevaarlijk klimwerk langs steile rotsen, maar ook met de Kropatchoks, woeste bergnomaden, zal rekening moeten gehouden worden. Robur is vergezeld van Marysa; zij is een Kropatchok die door Robur het leven werd gered toen haar stamgenoten haar wilden terechtstellen. Dat ze geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken ondervindt Jork, een van de avonturiers, wanneer hij haar wil vastgrijpen. De Rode Ridder is toevallig in de herberg aanwezig en komt tussenbeide door Jork buiten westen te slaan. Robur nodigt Johan uit om aan de avontuurlijke tocht deel te nemen, en deze stemt toe.
De volgende ochtend zeilt het schip met Robur, Marysa, Johan en zes avonturiers over een rivier het binnenland in, op weg naar de Spookvallei. Een van de avonturiers is Jork, die wraakgevoelens koestert jegens Johan. De volgende dag legt het schip aan in een doods gebied, aan de voet van een adembenemend steile rotsmassa. Marysa demonstreert meteen waarom Kropatchoks als akrobaten op en af de steile rotswanden kunnen klimmen: ze trekt handschoenen en schoeisel aan die allen voorzien zijn van weerhaken. Katachtig klautert ze naar boven en werpt vanaf de top touwen naar beneden zodat de anderen de kisten met materiaal omhoog kunnen takelen.Wanneer zowel Johan als Jork omhoog klimmen, ziet deze laatste zijn kans schoon op het moment dat hij met een zware kist boven Johan bengelt. Hij snijdt het touw van de kist door en Johan kan slechts door een snelle reactie het vallende gevaarte ontwijken. Wanneer de kist beneden neerstort resulteert dit onmiddellijk in een krachtige ontploffing! Jork wordt door een wegvliegende steen aan het hoofd geraakt en tuimelt naar beneden. Johan kan hem echter bij zijn pols vastgrijpen, waarna ze beiden worden omhoog gehesen. Jork is Johan uiteraard dankbaar omdat deze zijn leven gered heeft en verklaart hem zijn onvoorwaardelijke trouw. Robur heeft inmiddels iets uit te leggen: de ontplofte kist zat vol explosieven, die als wapen moesten dienen tegen de Kropatchoks. Gelukkig beschikken ze nog over zo een kist.
Drie Kropatchoks zijn ongemerkt naderbij geslopen; net op tijd kan Jork Johan waarschuwen, die zo een scherpe granietkei van hun geduchte katapulten kan ontwijken. Dat Marysa goed uit de voeten kan met een blaaspijp bewijst ze door er onmiddellijk een van haar vroegere stamgenoten mee uit te schakelen. Johan liquideert de andere twee inboorlingen. Even later staat het gezelschap te kijken naar een gapende diepte waar een dichte mist de Spookvallei verhult. Marysa waarschuwt dat de inboorlingen tijdens de tocht naar beneden wellicht opnieuw zullen toeslaan. Haar woorden zijn nog niet koud of een groep inboorlingen beklimt snel de rotswand en valt hen zonder dralen met hakmessen aan. De avonturiers verkopen hun huid duur tot plots een zware ontploffing een bres slaat in de vijandelijke rangen: Robur heeft zich immers bediend van enkele explosieven. Een volgende ontploffing schakelt ook de vluchtende inboorlingen uit.
Terwijl de avonturiers aan de gevaarlijke afdaling beginnen, verzamelen de Kropatchoks zich op volle sterkte, onder aanvoering van hun stamhoofd Gropak met aan zijn zijde Zulma, de vrouw voor wie hij Marysa uit de stam verstootte. De jaloerse Zulma laat Gropak beloven dat Marysa een pijnlijke dood zal sterven. Tijdens de afdaling vertelt Marysa aan Johan dat de Spookvallei meestal in nevelen gehuld is, en dat de Kropatchoks uit bijgeloof beweren dat er soms schimmige gestalten waar te nemen zijn in de mistslierten. In de Spookvallei bevinden zich de verlaten graftempels van de vroegere koningen der Kropatchoks, die zich eeuwen geleden met gouden sieraden en kostbare juwelen tooiden. Haar uitleg wordt abrupt onderbroken omdat de Kropatchoks eensklaps de avonturiers vanuit alle hoeken en kanten beginnen bekogelen met katapultprojectielen en rotsblokken, waar enkelen dodelijk door getroffen worden. Maryssa roept Johan toe om haar te volgen en werpt zich in de afgrond! Vertwijfeld waagt Johan zich ook aan deze dodensprong. Even later wordt hun val door de dichte plantengroei van de Spookvallei gebroken; ook Robur en Jork blijken op deze manier ontsnapt te zijn. De anderen werden gedood door de blitzaanval van de inboorlingen.
Vallend steengruis verraadt dat de Kropatchoks alweer op komst zijn en het viertal vlucht de mistige spookvallei in. De achtervolgers naderen snel, maar Johan kan hen met de rest van de explosieven uitschakelen. Gropak bleef echter ongedeerd en valt Johan met geheven hakmes in de rug aan. Jork bemerkt het gevaar en offert zich op door met zijn lichaam de slag op te vangen. Johan rekent onmiddellijk met Gropak af. Maar ook Zulma heeft de explosieven overleefd en legt vanuit het struikgewas haar katapult aan om haar rivale te doden. Instinctief draait Marysa zich om en treft Zulma dodelijk met een pijl uit haar blaaspijp.
Eindelijk komt het drietal aan bij een vervallen tempel, waar de schat zich zou bevinden. Johan gaat als eerste binnen en ontdekt dat het toegangshek werd geforceerd. Hij bemerkt nog andere sporen die uitwijzen dat iemand hem voor was, tot hij opgebaarde mummies van de koningen bemerkt midden een hele hoop goud en juwelen die door grafschenners bijeengeraapt zijn. Dan realiseert hij zich met een schok dat die grafschenners niemand anders dan… Robur en Marysa kunnen geweest zijn tijdens hun eerste bezoek!
Robur merkt dat Johan hen door heeft en slaat hem met een zware steen buiten westen. Marysa heeft er haar plezier in, want ze laat Robur weten dat ze nu niet met Johan moeten delen. Dan worden ze opgeschrikt door een sterk opkomende mist, waar schrikwekkende, met sieraden getooide gestalten uit opdoemen: het zijn de geesten van deze laatste rustplaats der koningen. Ze vervloeken Marysa omdat ze haar eigen volk uit wraak heeft opgeofferd. Omdat het de tweede keer is dat zij en Robur hun eeuwige rust verstoren, laten de gedaanten het tweetal stikken door de mist. Johan ontwaakt als het duo reeds gestorven is. Omdat Johan geen kwade bedoelingen had laten de geesten hem levend terugkeren naar zijn wereld. Als enige overlevende verlaat Johan met een vlot over een rivier de lugubere Spookvallei …
Eindelijk nog eens een rasecht avonturenverhaal! Van een groezelige oosterse havenbuurt gaat het via een zeilschip naar een desolaat rotsmassief om er door te stoten naar een tropisch woud om uiteindelijk aan te belanden in een verlaten tempel met mummies. Ingrediënten genoeg om er een gevarieerd verhaal van te maken. Vooral de enscenering op de steile rotsen is origineel uitgewerkt. De snode plannen van Jork zorgen daar voor de nodige commotie. En de Kropatchoks doen hun naam als tegenstanders alle eer aan: onverdroten zitten zij Johan en zijn gezelschap op de huid. De gestalte van Gropak met het volledige legertje aan zijn zijde is imposant omdat je weet dat deze inboorlingen nu pas tot het uiterste zullen gaan.
Dat Robur en Marysa uiteindelijk ontmaskerd worden als grafschenners is een coup de theatre van jewelste. Deze ommekeer bevestigt nog maar eens het oud-Chinese spreekwoord "verwacht je altijd aan het onverwachte", en je tuint er wel mooi in omdat tijdens de gevaarlijke tocht immers een zekere vorm van de kameraadschap ontstaan was tussen Johan en het duo. Wanneer je er dieper op ingaat wordt duidelijk dat dit verhaal verscheidene lagen heeft: niet alleen is dit een queeste naar een fabelachtige schat, het is ook een spannende bedoening tijdens adembenemende klauterpartijen en nimmer aflatende vijandigheden van de Kropatchoks. Dan is er de dreiging van het nevelige oerwoud en de lugubere tempel. Ook zijn de karaktertrekken van zowel de hebzuchtige Robur en de jaloerse Marysa als de moedige Jork goed uitgewerkt.
De afrekening door de geesten neemt slechts een bladzijde in beslag, en je kan je afvragen of dit niet wat weinig is, afgezien van het feit dat het maximum aantal pagina's bereikt was. Aan de andere kant kan je zeggen dat er na hun optreden geen behoefte meer was aan een gezellig onderonsje van Johan met de geesten: door deze korte en effectieve presence bewaren ze hun mystiek en hun onaantastbaarheid. Na dit wervelende verhaal waar geen enkele saaie pagina in te bespeuren valt, vind ik het allerlaatste plaatje nog het sterkste, waar Johan als enige overlevende op een vlot de rivier van de Spookvallei afvaart met de tempel op de achtergrond: de stilte klinkt bijna oorverdovend.
De tekeningen zijn van een goed niveau. Ook de inkleuringen zijn mooi, bijvoorbeeld bij het contrast rotshoogten-wolkenhemel of de blauwgroene nevelwaas in de vallei. De explosies zijn met eenvoudige oranjegele kleurencombinaties treffend weergegeven. Maar wacht eens… het was toch wel even wenkbrauwen fronsen toen Johan in de herberg zomaar een groep avonturiers vervoegde die op zoek gaan naar een schat? Of wou hij zich een wild folieke permitteren? Anyhow, aangezien de gevolgen dermate positief waren mag Johan zich van mij voortaan altijd in gore drankgelegenheden ophouden om er met allerlei gespuis op uit te trekken!