Algemene Informatie
Tekeningen
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
- 7 december 2016
Samenvatting
Johan vindt een visser bereid om hem en Allis naar Zilverbergen te varen, maar hij wil dat ze de kortste weg nemen. Die gaat via de Hellemond, een plaats die elke zeevaarder met gezond verstand mijdt als de pest. Johan heeft Merlijn de Tovenaar evenwel beloofd om Allis onverwijld naar Camelot te brengen, ze hebben dus geen keuze. Maar de Hellemond verbergt meer geheimen dan ze konden vermoeden.
De Rode Ridder moet het opnemen tegen ontketende natuurkrachten, tegen zichtbare en onzichtbare vijanden. Zou het kunnen dat Bahaal de Helleheer erbij betrokken is?
In dit derde deel van de 'Non dormit qui custodit'-cyclus vangen Johan en Allis eindelijk hun tocht naar Camelot aan. Hoewel er op het eerste zicht onmiddellijk wordt teruggegrepen naar een standaardscenario met een aanvallende haai om de spanning tussendoor wat op te trekken, heeft deze scene -in tegenstelling op vele films- hier echter wel een bijdrage tot het verhaal. Door te tonen dat Allis' tranen geneeskrachtige eigenschappen hebben en Knif uit het niets te laten verschijnen, krijgen we enerzijds iets meer te weten over de vreemde Allis, maar wordt het mysterie rond meisje er anderzijds alleen maar groter op.
Waar het vorige album qua scenario een overgangsalbum was, zal 'De Hellemond' er vermoedelijk een blijken te zijn wat inkleuring betreft. Aanvankelijk werd begonnen met de grauwe tinten die typerend waren voor een groot deel van de vorige twee albums en haast magistraal omslaat in een rijkdom aan kleur zodra de Hellemond wordt betreden. Het schept alleen maar nog grotere verwachtingen voor het volgende album, Het eindeloze eiland, waarin Dimitri Fogolin ongetwijfeld de volle potentie van zijn kleurenpalet zal kunnen etaleren.
Fabio raakt duidelijk op dreef om in zijn stijl met de perfecte lijnen een verhaal tot leven te toveren. Bewijs daarvan zit in de misschien wel mooiste vrouwelijke rondingen die de Rode Ridderreeks gekend heeft.
Anderzijds maken diezelfde rondingen dat we onder het mom van zgn. functioneel naakt alweer een blote Allis te verwerken krijgen. In combinatie met de achterzijde van Marc Legendres boeken, waarop vermeld wordt dat ze amper 14 jaar is, doet het me toch even de wenkbrauwen fronsen