Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
2/1987
Samenvatting
Johan, de Rode Ridder, verblijft in een kleine vissersgemeenschap, waar de laatste tijd heel wat kinderen spoorloos verdwenen. De vissers verdenken de Zorills, afstammelingen van een oude beschaving de zich middenin een moeras (het 'Verdronken Land') bevindt. Johan besluit om een onderzoek in te stellen, en trekt op zijn eentje het Verdronken Land binnen.
Het duurt niet lang of hij bemerkt één van de geroofde kinderen, Luthor, die rent voor zijn leven. Hij wordt achtervolgd door vreemde krijgers die reptielachtige monsters berijden. In een spannend gevecht kan Johan 3 Zorills uitschakelen, maar de vierde gaat aan de haal nadat hij Luthor een dodelijke slag heeft toegebracht. Na het gevecht ontmoet Johan Chrysotis, de laatste waternimf, een zelfverklaarde vijand van Yppolita, de koningin van de Zorills. Chrysotis raadt Johan aan om een list te gebruiken en zich als huurling aan te sluiten bij Yppolita. Als hij haar vertrouwen kan winnen, zal het een stuk makkelijker zijn om de kinderen te bevrijden.
Zo gezegd, zo gedaan : de Rode Ridder vertrekt naar het bolwerk van de Zorills, waar hij verwelkomd wordt door een regen van pijlen en speren, die zich voor zijn voeten in de grond boren. Johan verklaart dat hij een huurling is en zijn zwaard in dienst van koningin Yppolita wil stellen. De bloedmooie heerseres aanvaardt zijn voorstel, en leidt hem rond in haar stad.
De volgende morgen moet Johan echter een aanvaardingsproef afleggen : gewapend met een stompe speer moet hij in duel treden met Ugur, de beste krijger en chouchou van Yppolita. De rijdieren gebruikt in dit steekspel zijn natuurlijk geen paarden, maar logge moerasdraken. De kemphanen stormen op elkaar af, en Johan illustreert al snel zijn behendigheid in deze sport : Ugur's speer versplintert op zijn schild. Ugur heeft echter een vals trukje achter de hand, en zijn afgerichte draak verkoopt Johan's rijdier een fameus oplawaai met zijn staart. De Rode Ridder is te voet gesteld, en wordt hierdoor een makkelijke prooi voor Ugur's draak. Yppolita merkt het gevaar en sommeert Ugur om de strijd te staken. Deze ziet in Johan echter een concurrent voor de gunsten van de koningin, en negeert haar bevelen. Als de draak met opengesperde muil op hem afkomt, behoudt Johan zijn legendarische tegenwoordigheid van geest en ramt zijn speer tot diep in de slokdarm van het beest. De strijd wordt te voet verdergezet, maar in de discipline 'knokken met het blanke zwaard' kent Johan natuurlijk zijn gelijke niet, en hij dwingt Ugur al snel op de knieën. Yppolita eist natuurlijk dat Johan de genadeslag toebrengt, maar deze besluit zijn tegenstander te sparen.
Terwijl alle blikken op het duel gericht zijn, probeert Chrysotis de kinderen te bevrijden. Een aantal alerte wachters merken haar echter op, en terwijl ze naar het water vlucht wordt ze meermaals getroffen. De soldaten vinden echter nergens haar lijk, zodat ze waarschijnlijk slechts gewond werd. Yppolita besluit daarop om nog diezelfde dag een klopjacht te organiseren in het Verdronken Land. Johan stelt voor om samen met de kinderen als lokaas te dienen.
Kort daarna vertrekt hij met de kinderen in een bootje, van nabij gevolgd door Yppolita en haar 10 beste krijgers. Ugur zint echter op wraak, en tot de tanden gewapend trekt hij eveneens het moeras in. Al snel lokt hij Yppolita's krijgers in een hinderlaag, en zijn blaasroer en losgelaten draak zaaien dood en verderf. Even later haalt hij Johan in, en biedt zijn diensten aan : hij zal de kinderen thuis brengen, zodat Johan en Chrysotis kunnen afrekenen met de Zorills. Chrysotis besluit Yppolita en haar soldaten (de koningin heeft ondertussen versterkingen laten aanrukken) naar haar schuiloord te lokken, aangezien ze daar een dodelijke valstrik gespannen heeft. Dat schuiloord blijkt een paradijselijke plek in een onderwatergrot te zijn (Zo zie je maar dat ook waternimfen niet vies zijn van wat luxe).
Als de Zorills even later naar de grot duiken, blijkt snel wat de valstrik inhoudt : de grot is omringd door enorme wurgplanten, die alle aanvallers verstikken. Enkel Yppolita blijft over, en een tweegevecht tussen beide oogverblindende dames begint. Chrysotis dreigt het onderspit te delven, maar Ugur is net op tijd terug om zijn koningin uit te schakelen met zijn blaasroer.
Daarmee is het verhaal echter niet uit, want de laatste pagina van het album is ongetwijfeld de meest controversiële van de hele Rode Ridder reeks, en gaf op het oude forum stof tot verhitte discussies. Johan blijft immers nog een paar weken logeren in de luxueuze grote van Chrysotis, en na een tweetal tekeningen van innige omhelzingen, volgt de boodschap van Chrysotis, de LAATSTE waternimf : 'Ik weet dat mijn ras zal voortbestaan. Kom me af en toe opzoeken. Hier kun je je altijd thuisvoelen.'
Volgens veel lezers (waaronder ikzelf, natuurlijk) is dit een toespeling op een sexuele relatie tussen Johan en Chrysotis, en zou deze laatste Johan's kind dragen. Anderen vinden het dan weer ondenkbaar dat Johan Galaxa zou ontrouw zijn. Johan is echter ook een man van vlees en bloed, met lusten en gevoelens. Bovendien ken ik maar 2 albums waarin Galaxa lang genoeg bij hem blijft om hun relatie te onderhouden : 'De Toverspiegel' en 'De Ijskoningin'. Bovendien zijn er nog verhalen waarin een allusie gemaakt wordt op een relatie met een andere vrouw, o.a. 'De Slag van Woeringen', waar de moeder van Hertog Jan, Johan allesbehalve onverschillig laat.
Ik vind dit persoonlijk één van de sterkste albums uit de Rode Ridder reeks. De tekeningen zijn zeer verzorgd (koningin Yppolita is werkelijk om te stelen), het scenario is goed uitgewerkt en de sfeer van het moeras wordt schitterend weergegeven. Bovendien bevat het album een drietal spetterende vechtscenes : Johan tegen de 4 Zorills die Luthor doden, het duel met Ugur, en Ugur tegen 10 soldaten van Yppolita.
Bovendien zorgen de afgerichte moerasdraken voor een originele surplus aan dit verhaal en wekt de laatste pagina een boeiende controverse op. Kortom, de maximumscore is hier zeker gerechtvaardigd.