Algemene informatie
Tekeningen
Inkting
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
4/1991
Samenvatting
Op de binnenplaats van het kasteel van Horst staat een groep ruiters klaar om te vertrekken: Hugo, Alfons, Eleia de syrische prinses, Karel de Montabour en Trudo van Wezemael, en natuurlijk ook Johan, de rode ridder. Ze vertrekken naar de tempelcommanderij van Hauwaert, maar ze worden gevolgd door een groep "bedelmonniken" die eigenlijk handlangers van Magor zijn. Aangekomen in de commanderij worden ze ontvangen door commandeur Desirius. Deze brengt hen op zijn beurt bij de Grootkanselier van de Tempelorde zelf: Frevado. Ze houden krijgsraad en leggen aan elkaar uit wat ze van plan zijn. De reis zal naar Nismes in de ardennen gaan. Daar bevindt zich immers het bolwerk van Magor. Dat willen ze bestormen en vernietigen. De tempeliers zullen de ridders hierbij helpen.
Plots wordt de commanderij aangevallen door de bedelmonniken die vermomd zijn als groene duivelgedrochten en wiens huiden hard zijn als pantser. Hun staf blijkt een zwaard te zijn en ze schakelen al gauw de tempeliers uit die bij de ingang de wacht hielden. De gedrochten dringen door tot de kamer waar Johan en z'n gezellen hun plannen bespreken en in een korte maar hevige strijd waarin de commandeur het leven laat voor dat van de grootmeester worden alle handlangers van Magor over de kling gejaagd. Na nog een klein opstootje met een andere spion die zich als 1 van de nieuwe observanten voordeed, maar die door Chuck K.O wordt geslagen, komt er een grote legermacht op gang die oprukt naar het bolwerk van Magor zelf, nabij Nismes.
Tijdens deze tocht maakt Johan verder kennis met Chuck, en na een minuutje konkelfoezen stelt Johan aan Chuck voor of hij niet zijn nieuwe schildknaap wil worden...en Chuck stemt toe...Terwijl in het bolwerk van Magor,deze vraagt of Vipera en Reptila een slangedans voor hem willen dansen...zodat hij een visioen krijgt over zijn vijanden...hij weet dat ze naderen en hij besluit om de slangegod op te roepen. Deze vertelt hem dat zijn bolwerk omsingeld is en kort daarna weten 2 slangekrijgers de arme man te vertellen dat de kampvuren van de vijand overal in de nacht branden...Nadat de ridders van Horst en de tempeliers van Hauwaert in een hinderlaag lopen, maar die gelukkig overleven, vangt de uiteindelijke eindstrijd aan: Door middel van grote katapulten met brandende projectielen wordt een doorgang geforceerd.
Daarna breken de eerste rijen Tempeliers door de rangen van de slangekrijgers.Terwijl deze de Slangekrijgers ophouden, breken de ridders van Horst diep door in het bolwerk van Magor. Wanneer Magor dit hoort, neemt hij zijn Vipera en Reptilla weer mee naar de slangegod om offers te brengen. Daar aangekomen duwt hij de twee prompt de afrond in. Vipera wordt door het monster verslonden, maar Reptilla kan zich nog vastgrijpen......aan de arm van Johan, de rode ridder! Hij en zijn makkers zijn doorgebroken tot bij Magor en zo kon hij Reptilla nog net redden. Even let niemand op Magor en met een verraderlijke zwaardslag brengt hij Reptilla toch om het leven. Iedereen schaart zich in een kring rond Magor wanneer die tot een strijd op leven en dood wordt uitgedaagd door niemand minder dan...Hugo Pynnock! Na enkele slagen weet die zijn tegenstander al te vellen en Magor tuimelt dodelijk getroffen de diepte in,waar hij te pletter slaat tegen de rotsen. De slagegod ontsteekt in woede en hij beukt tegen de rotswanden waardoor alles dreigt in te storten. Gelukkig weten de tempeliers en de ridders van Horst zich hier net op tijd uit te redden. De dreiging van Magor en de Slangegod is defenitief teniet gedaan en na afscheid genomen te hebben van de tempeliers, keren ze terug naar het kasteel van Horst.
De ontknoping op de voorgaande albums ("Sol invictus" en "De witte duisternis")
Magor is komt in dit verhaal niet zo "slechterik-achtig" over als in bijvoorbeeld "De witte duisternis" , maar gelukkig is er nu weer de "Slangegod" die afschrikt.
Ook een beetje historische informatie op de achtergrond (Baphomet, commanderij Hauwaert,..), en op het einde van de strip nog een hele kolom informatie over Nismes...
Redelijk album met als smaakmakers: slangenkrijger,een reusachtig monster, communicatiemanieren van de tempelorde , en magor voor de derde opeenvolgende keer als slechterik.