Kragerø is een gemeente in het zuiden van Noorwegen en de provincie Telemark.  De (overkoepelende) gemeente bestaat pas sinds 1838, maar omvat ook het kleinere gelijknamige dorp.

De naam is afgeleid van "Krákarøy" en zou "kraaien/raven op de eilanden" betekenen. Anderen verklaring "eiland (øy) met kliffen en rotsen (krag)" betekenen.

In de 13e eeuw ontwikkelde zich in Kragerø houtwinning en -export. aanvankelijk met voornamelijk gekliefd hout, maar met de opkomst van zagerijen in de 15e eeuw werden ook tal van (semi-)afgewerkte houtproducten als spanten, planken, houten vaten, roeispanen... geëxporteerd. Tegen het midden van de 16e eeuw had de regio zich tot een complete houtindustrie ontwikkeld en ontwikkelde zich door het houttransport vanaf de 17e eeuw bovendien tot belangrijke overslaghaven.

Door de verbeterde transportmogelijkheden kwam er in de 19e eeuw zelfs een nieuwe lucratieve handel bij: 'produktie' en export van natuurlijk ijs. Sinds de jaren 1860 nam het aantal ijssalons en ijshuizen -handelszaken die ijs verkochten om de eerste koelkasten koelen- aanzienlijk toe. Organismen in het koelijs hadden een grote invloed op de werking van de (letterlijk) ijskast doordat ze zelf een bron van besmetting en sneller bederf konden zijn, werd de voorkeur gegeven aan ijs afkomstig uit stromende waters. Een ideale situatie voor Kragerø, dat op zijn hoogtepunt gezwind massa's ijs verscheepte naar Engeland en Berlijn. Vanaf de jaren 1950-1960 dook de prijs van elektrische koelkasten echter spectaculair omlaag. Op amper 10 jaar was de verkoop van natuurlijk ijs zo goed als verdwenen.

Locatie

Kragero in De Rode Ridder

Het verhaal Zygmud en de beren van Kragero speelt zich uiteraard volledig af de bosrijke omgeving van Kragerø.