Onderwerp: Een reboot van de serie

Tussendoor stuur ik wel eens een mail naar SU/WPG, maar aan de e-mailadressen van de registranten zie ik dat er minstens 2 registranten zijn die daar werkzaam zijn.
Waarschijnlijk volgen ze de rubrieken hier wel op.

Reactie op bericht acor:

Dat men ouder wordt, wil natuurlijk niét gelijk zeggen dat seks en geweld als entertainment meer worden gewaardeerd. Ik ken genoeg mensen die,net als ik, zijn gestopt met strips, boeken en tv-programma's vanwege de absurde grofheid van zowel beeld als verhaal.

Hmm wat commentaar vanuit die hoek zou dan wel eens fijn zijn.

Op zich kunnen de albums misschien wel hun waarde hebben, maar in de bestaande reeks zijn ze verschrikkelijk. Men gebruikt het personage 'De Rode Ridder' om dankzij die bekendheid wat meer te verkopen, maar de figuur heeft niets te maken met de echte Johan. De verhaallijn botst ook langs alle kanten met alle voorgaande albums. Hierdoor is de farce die de reeks al was een echte klucht geworden. Het kan niet anders dan dat ze bij SU geen beetje respect hebben voor deze reeks.

Smaak is goesting, zou ik zeggen. Maar het is zoals hier al eens werd aangehaald het maakt hem tegelijk "menselijker" en sommige lezers kunnen zich daar ook meer mee "identificeren". Om nog eens de vergelijking te maken met "Red Knight", hier ging het ook niet om een ridder zonder vrees of blaam...deze "Johan" (zijn naam werd eigenlijk nooit vermeld, maar je kan er van uitgaan dat hij zo heette of dat het "John" was, gezien het zich afspeelde in Engeland ipv Vlaanderen) stelt ook "heldhaftigheid" in twijfel en heeft er geen moeite mee om zijn tegenstanders armen en benen af te kappen. Andere gelijkaardige voorbeelden vind je ook terug in strips zoals "De Gezellen van de Schemering", "Ivor" of "Torens van Schemerwoude". En ja, ik geef toe, Biddeloo heeft goeie albums gemaakt en "De Rode Ridder" van een "vroege dood" (Vandersteen wou hem laten sterven in "De Laatste Droom") gered; maar hij heeft ook "brol" gemaakt (vb. "De Kronieken van Merlijn")

admin schreef : Hoewel de tekenstijl in De Rode Ridder steeds geëvolueerd is, komt er met het werk van Fabio Bono ongetwijfeld de grootste stijlbreuk die de reeks ooit gekend heeft.
Daarnaast zouden de nieuwe albums ook in een groter formaat verschijnen. Redenen genoeg volgens sommigen om de reeks een reboot te geven en opnieuw bij nummer één te starten. Wat vinden jullie?

Eerlijk deel ik je mening hieromtrent, om opnieuw met de nummering te beginnen, want om op eerdere berichten terug te komen die ik reeds gepost heb in dit topic: Ik vind dat Bono's stijl meer aanleunt bij een volwassener genre dan de reguliere reeks. Daar ik (persoonlijk) meer de "link" met "Red Knight" zie, steken die op mijn boekenplank ook samen als één reeks. Bono op zich uitte in een interview dat hij Red Knight #1: "La Salamandre" ("De Vuurgeest") van Marvano ooit gelezen heeft, en uit zijn reactie kon ik precies wel afleiden dat het hem aansprak. Het probleem met Standaard is dat die mannen precies geen keuzes durven maken; zoals ze nadien met Minck Oosterveer gedaan hebben, toen deze "Red Knight" weer wou heropstarten (op "De Getekende Reep" spreken verschillende lezers een stille "hoop" uit dat Marvano de reeks weer zou opnemen, met Bono's "make-over" van de "hoofdreeks". Ik hoop dit eigenlijk ook wel, zeker met de nakende uitgave van "Red Rider"). Het feit dat "Red Knight" zijn tijd voorruit zou geweest zijn vind ik "zever", in die tijd bestonden er reeds vele "gelijkaardige reeksen" (bij andere uitgevers): "Gezellen van de Schemering" of "Ivor" (heb ik reeds vermeld, maar is wel een feit). Daarbij Bono heeft zelf al furore en ervaring met "De Tempelier" (over Jacques Mollay), en ik vind die even goed als zijn "Rode Ridder".

Aanvankelijk zag ik liefst dat ze de nummering verder zetten. Enkel een nieuwe tekenstijl leek me onvoldoende om een reeks van 249 albums zomaar af te sluiten en een nieuwe nummering op te starten. Achteraf bekeken hadden ze het misschien beter gedaan.

De nieuwe tekenstijl viel niet bij iedereen in de smaak, maar was voor mij een kleine verademing. Zowel van de tekenstijl als de rustige opbouw van de nieuwe albums heb ik genoten. Dat Merlijn, Bahaal, Lancelot... hierbij anders getekend werden was een noodzakelijk, maar niet overkomelijke aanpassen. Bij 'Het eindeloze eiland' kwam voor mij helaas de gevreesde domper in de vorm van Modred, de slechterik uit de vroeg Arthur-periode. Het zadelt die nieuwe stijl onmiddellijk een chronologische gedrocht op zoals er slechts enkelen in de reeks voorvielen.
Als de nieuwe stijl enkel een nieuw elan voorstelt dat tracht voor te borduren op de goede elementen van de voorgaande albums, dan had men de reeks inderdaad beter hernummerd. Bij Marvano had dit een succes kunnen worden. Deze nieuwe aanpak ook, maar dan mag ze, zoals Magic al zei, geen aanhangsel zijn van de 'standaard' Rode Ridderreeks.

Idd, ik deel volledig je mening. Want als je alle voorgaande albums (her)leest dan merk je dat Bono-Legendre eigenlijk totaal "stand alone" is op dat gebied. Er zitten "hiaten" in die niet "stroken" met vroegere albums, bv. Mordred komt al te sterven in "Het Rijk van Enid" (één van de beste albums van Frank Sels, ik had onlangs nog een ontmoeting met z'n zoon Ersel op de Gentse stripbeurs, en die vertelde mezelf dat zijn vader hield van dat album. Mijn favoriet is "De Maansteen"). Wat ook niet klopt is dat Bahaal al een "geest/demon" is. Bahaal werd pas geïntroduceerd in "De Barst in de Ronde Tafel" ter vervanging van (de legendarische) Mordred, die in de legende de ondergang van Arthur is. Ook een serieuze "stijlbreuk" is het uiterlijk van Lancelot, die hier meer op "Jon Snow" lijkt dan de blonde "heethoofd" zoals Sels hem voor het eerst tekende. En het voornaamste Johan krijgt een meer "menselijk" aspect. Hij wordt verteerd door schuldgevoelens van zijn verleden als kruisvaarder (de vergelijking met "Red Knight"). Met Marvano had dit inderdaad succes kunnen worden, al ben ik minder "gek" van zijn huidige stijl (te "glad"), en hou ik meer van de stijl die hij hanteerde in "Red Knight", "Rourke" of "Eeuwige Oorlog". Daarbij een (strip) weetje, Marvano heeft ooit nog een stripreeks getekend over "Lancelot" voor het Belgische SF-blad "Hexa", waar hij ook werkte als illustrator. Er zijn drie verhalen van verschenen, binnen die collectie: "Spiegel", "Lancelot, na Arthur's Dood" & "De Nar in de Ridder". Kenmerkend was dat Lancelot en Guinevere eigenlijk sterke overeenkomsten vertoonden met de "Red Knight" en zijn "vriendin". Mijn gedacht is dat Marvano "Lancelot" in z'n achterhoofd had toen ie "Red Knight" tekende. Trouwens dat album "La Salamandre" ("De Vuurgeest") enorm populair was/is in Franstalig België. Zeker voor een Vlaamse strip...