- Details
- Geschreven door Cornelis
Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Uitgiftejaar
1966
Terwijl Lancelot zich populair maakt bij het vrouwelijk schoon, gaat Johan op jacht. Na een uitputtende achtervolging op een hert schiet hij zijn wild. Een stel zwervers wil de ridder overvallen om zo met het geschoten wild te gaan lopen. Johan geeft zich echter niet zomaar gewonnen. Een laffe aanval dreigt hem echter fataal te worden, ware het niet dat Lancelot zijn vriend achterna ging en net op tijd de zwerver ontwapent.
Wanneer Johan en Lancelot Camelot weer bereiken, bruist de vesting van de bedrijvigheid. Er zijn Schotse gasten. Sir Hogarth is naar koning Arthur gekomen met een verzoek om militaire hulp. Omdat Sir Hogarth zijn buurman Sir Fingham de hand van zijn dochter weigerde, rukt deze laatste op met een huurlingenleger om Hogarth’s gouw in te nemen. Sir Hogarth vraagt hulp van de ronde tafelridders. Koning Arthur wil beslissen op basis van waarnemers, die hij eerst naar de desbetreffende gebieden wil sturen. Sir Hogarth is het daar niet mee eens, hij wil onmiddellijke hulp en roept de ronde tafelridders op om zonder toestemming van hun koning mee te gaan. Land en rijkdom zullen hun deel zijn. Guinevere staat haar man bij en kan ternauwernood een rel voorkomen.
Dezelfde avond nog, vertrekt Guinevere met haar zoon naar de kust, ze vraagt Johan om Arthur bij te staan.
Binnen de rangen van de rondetafelridders heerst verdeeldheid. Na het dispuut roept Arthur Johan bij zich. Hij vraagt hem Hogarth bij hem te brengen voor overleg. Johan gaat op weg, maar klopt wat later lijkbleek bij Arthur aan. Hogarth is dood, vermoord met een dolksteek!
Een onderzoek wordt ingesteld, de dolk was van Lancelot, die schonk hem echter 2 weken geleden aan Johan. Johan beweert hem te hebben laten liggen in de kamer, reeds voor Hogarth aankwam in Camelot. Lancelot zag Johan lijkbleek de kamer uitrennen. Alle sporen leiden tot Johan. Hoewel Johan ontkent en beweert dat Hogarth reeds dood was toen hij de kamer betrad, weigert hij te zeggen wie er bij hem in de kamer was. Ook Lancelot kan Johan niet overtuigen. Arthur is genoodzaakt de Rode Ridder op te sluiten tot alles grondig onderzocht is.
’s Nachts bezoekt Lancelot zijn vriend, hij biedt zijn hulp aan, zonder Johans woord van geheimhouding te verbreken. Johan verklapt dat er nog iemand in de kamer was. Deze persoon vroeg hem te zwijgen.
Datzelfde ogenblik vallen de resterende Hooglanders onder leiding van Murphy de kerkers binnen, vastberaden gerechtigheid te doen geschieden. Na een kort gevecht zien ze zich genoodzaakt te vluchten voor de garde van de koning. Dit is tevens het moment voor Johan om te vluchten. Via een list weet Johan een omsingeling van wachters te doorbreken. Wanneer hij buiten komt staat Lancelot klaar met een paard. Na gelukwensen rijdt Johan ervandoor. Lancelot neemt zijn verantwoordelijkheid voor Johans ontsnapping en neemt diens plaats in de kerker in.
Ondertussen liet Arthur Merlijn ontbieden en legt hem zijn problemen voor. Een spiegel in het vertrek kan mogelijk ontsluieren wie de moord pleegde. Merlijn zal trachten Gwendolijn de waarzegster te bereiken. Zij kan namelijk de spiegel laten spreken.
Onderweg vindt Johan onderdak bij een houthakker. Deze ruikt zijn kans om Johan bij de Hooglanders te gaan verraden. Hij betaalt een hoge prijs voor zijn verraad, klikken staat gelijk aan de dood voor de Hooglanders. Niettemin zit Johan nu in een lastig parket. De hut wordt omsingeld en Johan lijkt verloren. Plots laaien er enorme vlammen op. Merlijn creëerde een illusoire vlammenmuur waardoor de Rode Ridder kan ontsnappen.
Wat verderop houden Johan en Merlijn halt. Merlijn vraagt Johan wie er zich in de kamer bevond. Johan weigert te spreken, waarop Merlijn zijn plan met de spiegel voorlegt. Het komt tot een dispuut en er wordt besloten dat elk zijn eigen weg zal gaan, met als doel de ware toedracht van de moord te achterhalen. Een Hooglander luisterde het tweetal af, ze besluiten op te rukken naar de hut van Gwendolijn, om er de spiegel te aanhoren.
Merlijn bereikt als eerste de verlaten hut, vlijt er zich in een stoel neer en valt in slaap. Wanneer hij wakker wordt overmeesteren de Hooglanders hem en sluiten hem op. Ook Johan wordt weer in het nauw gedreven door de Hooglanders, na hevige gevechten en listige trucjes weet hij ze echter af te schudden. Wat verderop ontmoet hij Gwendolijn. Hij verklaart haar de gebeurtenissen en vraagt haar om de geheimen van de spiegel niet bekend te maken aan Merlijn. Gwendolijn twijfelt echter aan de integriteit van Johan en vertrekt.
Ze is nog niet goed en wel weg of enkele Hooglanders sluiten haar in. Gelukkig is Johan nog in de buurt, hij jaagt hen snel op de vlucht.
Vanaf dat punt gaat elk zijn weg, Johan richting kust, Gwendolijn richting Merlijn. De waarzegster merkt tijdig dat de Hooglanders haar in de val willen lokken en betreedt haar hut via een geheime gang. Ze ontmoet er Merlijn en ontsluiert er de geheimen van de spiegel. De waarheid die ze aanschouwen is onthutsend en meteen begrijpen ze Johans houding. Murphy rook echter onraad en wist een gedeelte van het gesprek op te vangen. Onmiddellijk geeft hij het bevel koers te zetten naar de kust. Merlijn zal zich moeten reppen om hen bij te kunnen houden.
Johan bereikte inmiddels de kuststreek, waar een zwaar onweer losgebarsten is. Wanneer hij de richting van zijn doel bepaalt, jaagt een blikseminslag zijn paard op hol. Het dier vlucht het moeras in en verdrinkt. Dan maar te voet verder. Op enkele honderden meters van zijn doel, een burcht aan de kust, bemerkt hij dat de Hooglanders hem voor zijn.
De Hooglanders beklimmen een slottoren en schakelen de wachtposten uit. In een mum van tijd hebben zij het garnizoen gevangen genomen en bereiken zij de grote zaal, waar Guinevere hen opwacht. Murphy beschuldigt de koningin van de moord. Guinevere ontkent, Murphy wordt daarop razend en gaat met opgeheven zwaard Guinevere tegemoet. Johan, die inmiddels via dezelfde weg de burcht betrad komt net op tijd om de Hooglander te stoppen. Er ontstaat nu een gevecht tussen Johan en een groep Hooglanders. Murphy ontsnapt aan het krijgsgewoel en gaat terug op Guinevere af. In de daaropvolgende schermutseling raakt Guinevere slechts lichtgewond dankzij alweer een tussenkomst van de Rode Ridder.
Plots weerklinkt Merlijns stem. Murphy zou het verkeerd begrepen hebben. Guinevere legt een verklaring af. Zij was die bewuste avond met Hogarth gaan praten omdat ze doorhad dat hij de rondetafelridders tegen elkaar opzette. Hogarth wist dat Arthur ooit een boontje had voor Fingham’s dochter en hij wilde laten voorkomen dat dat de reden was waarom Arthur steun weigerde. Hogarth was van plan een rooftocht te houden, niets anders. De Hooglanders geloven Guinevere niet. Als bij wonder betreedt Gwendolijn de zaal. Ze heeft de spiegel bij zich, opnieuw zal zij de spiegel laten spreken. Beeld voor beeld spelen de gebeurtenissen zich weer af. Wanneer Guinevere Arthur wilde waarschuwen, trok Hogarth zijn dolk en liep op Guinevere af, hij struikelde echter en viel op zijn eigen wapen. Het was dus geen moord, maar een ongeluk. Murphy verontschuldigt zich en zet snel koers richting Schotland.
Onder Merlijn en Johan worden de plooien weer gladgestreken. Guinevere vraagt echter om Arthur nooit de ware toedracht van het gebeurde te vertellen.
Bij herlezen van bepaalde albums gaat een aantal dingen in het oog springen, bij dit album is dat niet anders. Allereerst de onbevooroordeelde mening. Het is een vlot verhaal waar ik bij een eerste herlezing erg van genoten heb. Er wordt een geheimzinnige sfeer gecreëerd en de ware toedracht blijft voor de verandering eens verborgen tot bijna op het einde. We zitten hier midden in de Arthur saga, wat betekent dat de karakters hun draai gevonden hebben en dat de auteurs er optimaal gebruik van maken. Hoewel dat hoogtepunt reeds in de eerste 5 verhalen ligt, vind ik deze er toch wel bijhoren.
Het tekenwerk dan, in tegenstelling tot volgende verhalen is het tekenwerk hier vrij consistent. Het betere werk dus, en zowaar, de cover mag er ook wezen. Wanneer ik trouwens terugdenk aan de eerste keer dat ik deze strip las (inmiddels zeker 15 jaar geleden) valt me op dat ik toen gegrepen werd door de mysterieuze eigenschappen ervan. Guinevere die in diskrediet wordt gebracht, Johan die door Arthur in de kerker gezet wordt. Ronde tafelridders die bijna aan het muiten slaan, niet echt een doordeweeks album. Toen was ik echter net geen 10 jaar en kon ik er het enorme positieve voordeel niet uithalen, ridders moesten hun idealen gestand blijven, anders waren het geen goede ridders. Vandaag bekijk ik het helemaal anders, voor mij is het een van de Vandersteen-toppers. Ondanks het feit dat ik er toch ook wel wat hiaten in zie.
Waarom vertelde Guinevere Arthur niet gewoon de waarheid ? Een rechtvaardig vorst als hij is ? Merlijn , de grootste tovenaar, laat zich zo maar eventjes verrassen door een groepje Hooglanders, terwijl hij even daarvoor een simpele illusie creëert waardoor hij diezelfde Hooglanders in de luren legt. Hoe weet Guinevere dat Hogarth een rooftocht plant, Hogarth zegt daar toch niets van tegen Guinevere. Of vergeet ze dat ook nog te vertellen. Waarom kreeg Johan die zwijgplicht, met Lancelot en Merlijn zou het raadsel vlug opgelost zijn. Het is dus lang geen perfect harmonieus album, maar zoals gezegd, dat siert het album!