- Details
- Geschreven door Aart Gerde
Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Uitgiftejaar
1977
In verreweg de meeste van Johans avonturen heeft het kwade een bovennatuurlijke oorsprong. In "De Vete" is daar geen sprake van. Het kwaad zit hem hier in een al generaties lang durend conflict tussen een familie van vrije herenboeren enerzijds en een familie van kasteelbewoners anderzijds. Ook de huidige vertegenwoordigers van beide families - kasteelheer Zebrek en boer Rabban - kunnen elkaars bloed wel drinken: Rabban heeft het over "die schoft" en Zebrek over "dat gespuis". Het is dus goed te begrijpen dat Rabbans zoon Kotar en Zebreks dochter Dolina, die van elkaar houden, niet anders kunnen dan elkaar in het diepste geheim ontmoeten.
Als zo'n ontmoeting misloopt en de gevangengenomen Kotar door Zebreks soldeniers in een herberg wordt mishandeld, grijpt Johan in en bevrijdt Kotar uit handen van zijn belagers. In de ogen van de ruziezoekers is Johans positie in hun conflict daardoor meteen bepaald: hij staat aan Rabbans kant. Johan kiest echter geen partij, maar wil het conflict de wereld uithelpen - in tegenstelling tot Kilyon, een "verlopen ridder", die juist lekker verdient aan de vete door zijn dodelijke vaardigheden voor grof geld te verhuren aan kasteelheer Zebrek.
Als Johan na een mislukte bemiddelingspoging op Zebreks kasteel gevangen wordt genomen en uiteindelijk door Kotar en Dolina wordt bevrijd, gijzelt Kilyon tijdens een duel met Johan Dolina en gaat er met haar vandoor. Dit maakt Kilyon tot gemeenschappelijke vijand van zowel Rabban als Zebrek. Beiden laten hun onderlinge geruzie voor wat het is en gaan gezamenlijk en - mede dankzij het optreden van een geheimzinnig oud kruidenvrouwtje, Zadara geheten - met succes op zoek naar Dolina.
Door deze gezamenlijke inspanning is de basis voor verzoening gelegd. Als Rabban letterlijk de strijdbijl begraaft is de Vete definitief teneinde. De op wraak beluste Kilyon pleegt een mislukte aanslag en moet als zwaardvechter uiteindelijk in Johan zijn meerdere erkennen. Kilyon krijgt van Johan een onverdiende kans om het opnieuw als ridder te gaan proberen en Kotar en Dolina gaan trouwen. Eind goed al goed.
De Vete is een leuk geschreven verhaal waarin - op Zadara's optreden na - geen magie voorkomt. Het heeft romantiek (maar gelukkig niet teveel), actie, humor en een paar fraaie vechtscenes.
In meerdere albums terugkerende thema's zijn:
- een verlopen ridder als schurk (De schildknaap, Mandragora);
- onenigheid kasteelbewoners / vrije herenboeren (De heren van Rode);
De karakters komen geloofwaardig over, maar dat van Kilyon overtuigt in mijn ogen het meest. Hij is iemand zonder idealen, maar hij heeft ze in het verleden wel gehad ("eens was je 'n ridder... een man van eer"). Idealen heeft hij blijkbaar niet meer als huurdoder zijnde, wel de drang om snel geld te verdienen. De manier waarop doet er niet zoveel toe: hij laat zich goed betalen door Zebrek maar als het hem opeens zo uitkomt schroomt hij niet de dochter van zijn opdrachtgever te ontvoeren met het vooruitzicht op een aanzienlijk losgeld. Geld is dus zijn voornaamste reden om iets te ondernemen ("Je kent mijn stelregel Johan... Ik vecht uitsluitend als ik ervoor betaald wordt").
Bijzonder is de kans die Kilyon door Johan geboden wordt. Het is voor het eerst dat de slechterik het nog een keer mag proberen, meestal moeten ze hun kwade daden met de dood bekopen. Persoonlijk hoop ik dat Kilyon zijn schuld aan Johan nog een keer zal voldoen (bijvoorbeeld door een tijdig ingrijpen als Johan door een overmacht aan schurken het onderspit zou dreigen te delven).
Het verhaal, en met name de schitterend in beeld gebrachte vechtscenes, maken de Vete tot een van de betere albums uit de reeks.