Algemene informatie

Tekeningen

Scenario

Inkleuring

Uitgiftedatum

2/1989

Samenvatting

Noord-Afrika, een karavaan heeft halt gehouden aan de oase van Berri-Abes. Een roversbende, “De woestijnruiters”, heeft de oase omsingeld en wacht op zijn leider om aan te vallen. Hamad, een nieuw lid van de bende zal spoedig kennis maken met de leider, de Zwarte schorpioen. Genadeloos doodt de vrouwelijke leider Hamad, die haar beledigde. Even later wordt de aanval op de karavaan ingezet. De rovers krijgen de opdracht iedereen te doden behalve El Houdin. El Houdin is echter niet vindbaar, en in de verte doemt een ruiter op. Meteen blaast de Zwarte schorpioen de aftocht, slechts enkele krijgers blijven achter om de overlevenden af te maken en de ruiter te doden.
De ruiter is niemand minder dan Johan. Deze zag het gevaar al van ver en schakelt rover per rover uit. Een laffe aanval in de rug lijkt hem fataal te worden, maar een vastberaden hand duikt op vanonder het zand. El Houdin schakelt de laatste rover uit. El Houdin kent Johan’s naam en vraagt hem om zijn lijfwacht te worden. Johan aanvaardt het voorstel en samen rijden ze naar Karabuk, waar El Houdin zal optreden voor kalief Sidi mardoek. De Zwarte schorpioen en haar rovers is echter ook aanwezig in Karabuk. Evenals een andere geheimzinnige gestalte, Ed Odod. Deze laatste schakelt enkele rovers uit met een simpele handaanraking. Hij zweert dat de komende ontmoeting met El Houdin de laatste zal zijn.
De Zwarte schorpioen heeft ondertussen een manier gevonden om in het paleis van Sidi Mardoek geraken. Ze schakelt een wachter van de harem uit, en verkleedt zich als haremdanseres.
Ondertussen maken Johan en El Houdin kennis met Sidi Mardoek, deze is erg opgetogen en biedt El Houdin een fabelachtige schat aan in ruil voor zijn nakende optreden. Sidi Mardoek’s grootvizier en sterrenwichelaar zal mee getuige zijn van Houdini’s spel met de dood. Hurrie Burrie en zijn persoonlijke lijfwacht, bewaker van de harem Malabar! Een krachtmeting met Malabar zal dan ook de eerste proef van El Houdin worden. In afwachting van de kamp laat Sidi Mardoek enkele danseressen uit zijn harem aanrukken. Een beeldschone danseres trekt de aandacht van allen. Malabar wijst de Kalief erop dat het meisje niet tot de harem behoort. Alle uitwegen worden gesloten! Na de dans wil het meisje snel weg, maar wordt door de wachters tegengehouden. Sidi Mardoek nodigt haar uit aan zijn tafel, om verder kennis te maken.
Het is ondertussen tijd geworden voor de krachtmeting. Armworstelen, de verliezer zal zijn hand prikken aan naalden met een dodelijk gif. Als bij wonder doet El Houdin Malabar in het stof bijten. Hij spaart het leven van Malabar echter. Malabar is echter op wraak uit, hij trekt zijn dolk en stormt op El Houdin af. Het meisje waarschuwt Johan, die meteen de haar stem herkent. Net op tijd komt Johan tussenbeide. Het meisje is niemand minder als Demoniah, alias de Zwarte schorpioen. Ze gijzelt de kalief en tracht het paleis te verlaten. In ruil voor de kalief wil ze El Houdin. Malabar heeft ondertussen de dodelijke naalden opgeraapt en valt Johan aan. El houdin komt tussenbeide en schakelt malabar uit, deze kwetste zich aan de naalden en valt dood neer. Demoniah moest tijdens de schermutseling haar greep op de kalief lossen, ze vlucht weg naar de harem. Onmiddellijk wordt de achtervolging ingezet. Haar manschappen zijn ondertussen ter plaatste, en onder de zware gevechten weet Demoniah te ontsnappen. Ed Odod slaat het tafereel gade, wat is hij van zin?
Om de rust in Karabuk te doen weerkeren besluit El Houdin zijn optreden niet langer op te stellen. Terwijl de kalief ingelicht wordt over de persoon Demoniah wordt de opstelling voor de proef gereed gemaakt. El Houdin geeft tevens een verklaring voor zijn kracht, hij is een soort fakir die elk aspect van zijn lichaam perfect beheerst. De duistere machten zijn op hem uit, omdat hij steeds maar weer de dood beet kan nemen!
El Houdin krijgt ook zijn proef te zien, de dodensprong, geketend en geblinddoekt moet hij de dodensprong wagen. El Houdin waagt de sprong, en weet zich in de vlucht van zijn ketens te verlossen. Het olievat wordt aangestoken en El Houdin verdwijnt in de vuurzee.
Terwijl iedereen denkt dat El Houdin dood is, laat de kalief de schat weer naar zijn paleis brengen. Plots duikt El Houdin weer ongedeerd op. Rood van woede kan de kalief niets anders dan El Houdin de schat te geven. Deze strooit het goud uit over de bevolking van Karabuk. Het teken voor de kalief om Johan en El Houdin de stad uit te zetten. Alvorens ze vertrekken houdt Hurrie Burrie, de grootvizier hen tegen. Hij is een alchimist en vraagt El Houdin of hij hem mag onderzoeken. El Houdin stemt met het verzoek in en het gezelschap gaat op weg naar Hurrie Burrie’s laboratorium, buiten de stad. De woestijnrovers volgen het gezelschap op de voet, evenals Ed Odod. Spoedig bereiken ze het bolwerk van Hurrie Burrie, waar Johan met zijn paard in een val rijdt. Wanneer hij weer bij bewustzijn komt zit hij in een kerker. Rambala, de tweelingbroer van Malabar wil Johan doden met zijn eigen zwaard. Ed Odod is echter net op tijd. Hij doodt de reus met een simpele handaanraking. Op aandringen van Johan maakt Ed Odod zich bekend, hij is niemand minder dan De Dood. Johan vreest voor zijn leven, maar De Dood verzekerd hem dat zijn tijd nog lang niet gekomen is, zolang hij zich voor de goede zaak blijft inzetten. De Dood komt voor El Houdin, hij vraagt zich af hoe het komt dat deze hem steeds ontsnapt. Demoniah en Hurrie Burrie zijn ook uit op El Houdin’s geheim, ze zijn echter geen bondgenoten. Johan zet in opdracht van De Dood de poort open, zodat de woestijnruiters de volgelingen van Hurrie Burrie kunnen aanvallen en zo voor de nodige afleiding kunnen zorgen. Wanneer gardesoldaten Johan en De Dood opgemerkt hebben, laat De Dood zijn vermomming vallen genadeloos slaat hij toe.
Wat later bereiken ze hun doel. De boeienkoning hangt ondersteboven boven een ronde kuil, omgeven door vuur. In de kuil krioelt het van de giftige slangen. Hurrie Burrie is echter nog niet verslagen, hij heeft het boek Necronomicon in zijn bezit en weet Johan en De Dood met een magische kring te bedwingen.
Demoniah en haar krijgers zijn ondertussen nog steeds in hevige gevechten verwikkeld, echter, niemand sterft nog! Achtervolgt door verminkte soldaten vlucht ze het gebouw binnen. Al spoedig treft ze Hurrie Burrie en de anderen aan. El Houdin overleeft het inferno, zelfs Necronomicon vermag niets tegen deze uitzonderlijke man. Demoniah ligt echter op de loer om het boek te bemachtigen. El Houdin maakt zich bekend als levensbrenger, de tegenpool van De Dood. Hij verbreekt de magische kring die Johan en De Dood omgeeft. Demoniah waagt tegelijkertijd een aanval op Hurrie Burrie. Het boek weet echter te gaan vliegen, Hurrie Burrie en Demoniah vallen in de kuil met giftige slangen. Johan tracht haar nog te redden, maar De Dood in onverbiddelijk. Het evenwicht is ondertussen weergekeerd en de zwarte dreiging geweerd. De Dood gaat verder, evenals El Houdin, die Johan er van verzekerd dat Demoniah niet dood is, immers zwarte schorpioenen zijn immuun aan slangengif.

Een prachtig verhaal met vele duistere kantjes. Johan wordt geconfronteerd met De Dood en met zichzelf. We krijgen een plausibele verklaring voor de onkwetsbaarheid van Johan. Zolang hij rechtlijnig voor de goede zaak blijft strijden, zal De Dood hem met rust laten.
Spanning van begin tot einde, bovennatuurlijke gebeurtenissen en een mooie scheiding tussen het kwade en De Dood als alziend bovenmachtig fenomeen.
Mooie zinspelingen op bestaande figuren zoals Houdini. Een waas van mystiek, kortom, een van de beste albums van de reeks en bijzonder origineel.
Tekenwerk is van goed niveau, al mist het af en toe detail.

Encyclopedie

Personages

Locaties