- Details
- Geschreven door Joris
Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
2/1995
Samenvatting
Alvorens ten strijde te trekken, roepen de door Bahaal opgeleide dubbelgangers hun meester nog één maal op. De prins der duisternis is niet te spreken over het feit dat Excalibur hun ontglipt is. Hij waarschuwt er tevens voor dat er op hetzelfde ogenblik twee mannen vanuit Tintagel onderweg zijn om zich Merlijns toverstaf meester te maken en stelt voor om d.m.v. een list Excalibur te veroveren.
Diezelfde nacht krijgt Lyonesse bezoek van die twee mannen: Johan en Lancelot. Van het moment dat ze aan land komen, blijkt reeds dat ze verwacht worden. De schildwachten zijn zo waakzaam dat ze bij het minste onraad met een zonnespiegel het maanlicht versterken en de hele omgeving afspeuren. Eenmaal binnen lijkt de hele burcht haast verlaten en terwijl Lancelot de gang bewaakt, sluipt Johan naar Merlijns vertrekken. Daar zwaait de deur plots open en Merlijns dubbelganger wacht hem met de toverstaf in de aanslag op. De tovenaar legt het plan van Bahaal uit. Johan zal Excalibur moeten brengen in ruil voor het leven van zijn vriend Lancelot.
Intussen is diezelfde Lancelot op de gang maar net aan een andere val ontsnapt en is slaags geraakt met een troep soldaten. Door het kabaal in de gang is de duistere magiër echter even afgeleid en Johan ziet de kans om hem een glazen bolletje met slaapgas toe te werpen. Bedwelmd stort de valsaard neer en de Rode Ridder snelt, met de toverstaf in zijn bezit, zijn vriend ter hulp.
Wanneer Lancelot echter enkele ogenblikken verlamd word door de schoonheid van Guineveres dubbelgangster, wordt hij definitief overmeesterd. Johan is verplicht alleen te vluchten…
Wanneer hij op de kantelen komt, bemerkt hij dat de dag reeds aangebroken is en gebruikt de zonnespiegel om af te rekenen met zijn achtervolgers én de valse Merlijn, die weer bij kennis is en zijn toverstaf terugwilt.
Toch geeft deze laatste zich niet zomaar gewonnen en de tovenaar werpt zich al brandend op de Rode Ridder. Johan kan de aanvaller echter met de toverstaf opvangen en de brandende man wordt door zijn eigen vaart over de kantelen in zee gekieperd. Daarop springt onze held zelf naar beneden en zwemt terug naar zijn bootje. Achter zich hoort hij nog een woedend dreigement van Arthur: Lancelot zal sterven, tenzij Excalibur voor volle maan in zijn bezit is.
Eenmaal aan boord schrikt Johan zich nog eens halfdood. De halfverkoolde Merlijn-kloon klampt zich vast aan zijn schip, maar met één zware zwaardslag wordt de aangebrande tovenaar voorgoed verslagen.
De Rode Ridder komt helaas te laat in Tintagel. Merlijn is niet meer… Van zodra Johan Merlijn echter met de toverstaf aanraakt, keert de levensadem in de oude man weer en kan hij zijn vrienden weer met raad en daad bijstaan.
Ijlings slaat een wacht alarm, want een groot ridderschaar komt naderbij. De aanvoerder, de verraderlijke Lodogran van Camelard, eist in naam van Bahaal Excalibur op. Johan belooft hem het gegeerde zwaard te brengen.
Een tijdje later wordt de poort van Tintagel geopend. De Rode ridder stormt te paard en zwaar geharnast naar buiten. Met Excalibur in de hand stort hij zich op de verraste ruiterij en baant zich een weg naar de heer van Camelard. Lodogran kiest echter het hazenpad, maar valt tijdens zijn vlucht uit het zadel en wordt door zijn eigen vluchtende ruiterij verpletterd.
Daarop rukt de legermacht in Tintagel op naar Lyonesse, waar men inmiddels ook gaat vertrekken. De valse Arthur gaat immers Tintagel, de schuilplaats van de ‘rebbelen’, aanvallen.
Arthur, die door Bahaal de demon Infernator als lijfwacht gekregen heeft legt zijn krijgsplan uit en draagt Ber-Abbas, één van zijn bondgenoten, op om met zijn galeien een landing in de buurt van het slagveld uit te voeren.
Daarop rukt Arthur met zijn leger uit op veroveringstocht.
Van zodra haar gemaal weg is, trekt Guinevere naar de kerkers om Lancelot op te zoeken. Ber-Abbas, die zijn schepen blijkbaar zonder hem liet vertrekken, achtervolgt haar en tracht haar aan te randen. De tussenkomst van Lancelot, die vanuit zijn cel kon ingrijpen, wordt hem echter fataal en samen met de dubbelganster van de vorstin die hij ooit aanbad, ontvlucht de ridder Lyonesse…
Geruime tijd later wordt Arthur zowel het verraad van Guinevere als de komst van de riddermacht van Tintagel gemeld. Snel vormt men de linies om Lyonesse te beschermen. De daaropvolgende veldslag is ongetwijfeld één van de langste en bloedigste uit de hele Rode Ridder-reeks. Zowel vriend als vijand lijden zware verliezen en wanneer Arthur en Infernator op Merlijn afstormen, kan Johan nog maar net tussenbeide komen.
Door toedoen van Infernator valt hij wel uit het zadel en blijft even bewusteloos liggen. De valse Arthur grijpt naar het zo gegeerde zwaard. Van het ogenblik dat hij Excalibur in de hand voelt, begrijpt hij ineens de idealen van zijn voorganger. Spijt en eigenwoede maken zich van hem meester en in een poging om zijn fouten recht te zetten, hakt hij op zijn eigen strijders in.
De man wordt helaas laffelijk door de Infernator in de rug getroffen en de demon grijpt op zijn beurt naar het zwaard. De bij kennis gekomen Johan is hem echter voor en met Excalibur in de hand daagt hij de Infernator uit. Geruime tijd hakken de twee op elkaar in en bij de beslissende slag klieft Excalibur de helm van Infernator in tweeën. Uit het lege harnas stijgt de van woede vertrokken tronie van de prins der duisternis op.
Door de tussenkomst van Lancelot, die intussen het slagveld bereikte, en Merlijn, die de omstandigheden geschikt acht om de machten in zijn toverstaf aan te wenden, wordt de veldslag beslist.
De zegevierende krijgsmacht keert naar Tintagel weer en Arthurs dubbelganger krijgt een eervolle begrafenis, een vorst waardig.
Voor Lancelot gaat een oude droom in vervulling en sluit zijn Guinevere in de armen.
Voor Johan wacht echter nog één taak: het zwaard Excalibur aan Morgana terugbezorgen, maar dit kan nog wel een album wachten.
Zoals ‘De reisgenoten’ en ‘De twee torens’ één grote inleiding zijn voor de veldslag om Middenaarde in ‘De terugkeer van de koning’, zo zinkt ook ‘Lyonesse’, hoe goed ook, in het niets wanneer we er ‘De toverstaf’ bijhalen.
Eerst een spannende sneaker met Johan en Lancelot, dan een vlammend vuurwerk met de valse Merlijn en een doortrapt, maar stevig opstootje met Lodogran om uiteindelijk tussen Lyonesse en Tintagel alle miserie eens door te spoelen.
Alleen al voor de veldslag, die ik toch wel de mooiste uit de hele Rode Ridderreeks durf noemen, prijs ik dit album. De schitterende kleurovergangen en wazige inkleuring maken het alleen maar nóg mooier om zien.
Opmerkelijk vind ik wel de vele gelijkenissen met ‘De laatste droom’: Johan raakt bewusteloos op het slagveld, Bahaal sneuvelt door toedoen van Excalibur, Arthur sterft door de verraderlijke streken van de Prins der Duisternis en Lancelot komt weeral als laatste aan voor de veldslag.
Het kan gewoon geen toeval zijn dat ook dat album zo hoog geklasseerd staat.
Ik wil nog van dat!!!