- Details
- Geschreven door Cornelis
Algemene informatie
Tekeningen
Scenario
Inkleuring
Uitgiftedatum
10/1997
Samenvatting
Amper bekomen van het Orikalchium-avontuur te IJsland begeven Johan en Merlijn zich richting Zuidpool. Daar hopen ze het legendarische Atlantis te ontdekken. In de buurt van het Zuidpoolcontinent geeft een ster hen de richting aan. Het blijkt een ruimteschip te zijn, bemand door bewoners van Atllantis. Na bedwelmd geweest te zijn met een verdovende gele nevel, ontwaken Johan en Merlijn aan boord van het schip, de Atlas. Zijn gezagvoerder en hoogwaardigheidsbekleder, Atlar, besluit onze vrienden naar Poseidopolis te brengen, de hoofdstad van Atlantis. Daar maken Johan en Merlijn kennis met een hoogstaande beschaving wiens imperialistische houding wel eens het einde van een mythe zou kunnen betekenen.
Reis naar Atlantis slaat een brug tussen het fantasy verhaal en het science-fiction verhaal. Eerder in de Rode Ridderreeks mochten we al “Karpax, de stalen man” en het vervolg “De vluchtelingen” noteren als pioniers van dit genre binnen de reeks. Voorgenoemde albums vormden dan ook een keerpunt in de rode riddergeschiedenis. De ene vond science-fiction niet kunnen, de andere had zonet de beste albums tot dan toe gelezen. Wat het ook zei, Biddeloo brengt in dit album eens te meer droids en ruimteschepen ten berde. Dat deze maal niet dezelfde kracht geëvenaard wordt als in de memorabele albums van weleer lijkt een eerder subjectief gegeven. Het is waar dat de idee zeker niet bijster origineel meer is, maar de verweving met het mysterieuze Atlantis geeft dit verhaal (dat eigenlijk verspreid over 3 albums verteld wordt) toch dat beetje touch om het boven het gemiddelde uit te tillen. Eens temeer blijkt Biddeloo’s passie voor Atlantistheorieën, die recht uit een boek van de excentrieke Erich Von Däniken weggelopen kunnen zijn. Ook de futuristische achtergrondscène op band 45 lijkt verdacht veel leentje buur te zijn bij een andere science-fiction grootheid, Metropolis. De droids hebben bovendien wel een tikje weg van de Cylons uit de klassieke Battlestar Galactica reeks van eind jaren ’70. En ja… als je er verder over nadenkt lijkt de Atlas zelfs een beetje op een Viper uit dezelfde reeks. Met Antinea is ook de spreekwoordelijke Bond-girl niet veraf, en top of the Bill loopt er toch ook nog een kolerieke wetenschapper rond, die luistert naar de naam Dzaky.
Het is Biddeloo’s verdienste om al deze facetten bij elkaar te brengen tot een goed leesbaar en vlot verhaal dat geen moment verveelt. Geloof ons, menig scenarist zou er zijn tanden op.