Algemene informatie

Tekeningen

Inkting

Scenario

Inkleuring

Uitgiftedatum

11/2000

Samenvatting

Wederom blikt Merlijn terug in zijn kronieken. Ditmaal begint het verhaal bij twee krijgers die moeizaam door een uitgestrekt moerasgebied trekken. Zij zijn op weg naar hun nieuwe meester die zich schuilhoudt in een goed bewaakt gebied, waar het wemelt van de valstrikken. De twee krijgers bereiken een brug waar ondanks de vele waarschuwingen een van de krijgers zijn geduld niet kan bewaren en zijn dood tegenmoet rijdt.Dan verschijnt de meester die niemand minder dan Heer Kerwyn blijkt te zijn. Samen gaan ze terug naar hun schuilplaats, een vierkante toren middenin een moerasgebied.

Aan de overgebleven krijger Chizzo doet hij uitvoerig verslag van zijn plannen. Het blijkt dat Chizzo in de rol van ronselaar al vele krijgers bij Kerwyn heeft gebracht. De geduchte strijdmacht moet de nieuwe Orde van de Nachtridders worden, die als vanouds een hoop ellende moet zaaien in Arthurs koninkrijk. Bovendien ontmoeten we ook oude bekenden Lodogran en Niemand, die als rechterhand van Kerwyn zijn plannen moeten uitvoeren.

Kerwyn, blijkbaar van alle markten thuis, heeft nog meer snode plannen; in zijn toren heeft hij een laboratorium gebouwd, waar hij met experimenten zijn dode dochter Azizah weer tot leven weet te wekken. Deze ontwaakt met ongekende krachten, maar haar geheugen laat haar in de steek.

Enkele dagen later bereikt de ellende ook Camelot; vluchtelingen uit alle windstreken melden zich aan de deur. Merlijn weet raad en stuurt Johan en Lancelot op pad om de golf van terreur te onderzoeken. Zij zullen zich vermomd als huurlingen laten ronselen door Chizzo, die weer nieuwe aanwinsten zoekt. Na de bekende testen mogen Johan en Lancelot zich aanmelden, en ze ontmoeten ook de uit de dood herrezen Azizah. Johan en Lancelot komen haar bekend voor, maar ze weet gelukkig niet waarvan. De groep vertrekt terug naar het schuiloord van Kerwyn.

Onderweg redden onze helden het leven van Azizah, die daar erg dankbaar voor is. Chizzo is bang voor z'n job, en probeert zich te ontdoen van onze helden. Dit mislukt omdat Johan en Lancelot gebruik maken van Merlijns geheime wapen: een drankje dat hun tijdelijk onmetelijk sterk maakt. Inmiddels is wel iedereen gealarmeerd, en de nachtridders trekken het moeras in om de ridders te zoeken. Deze sluipen echter het kasteel in stichten daar brand.Een verwoede strijd ontstaat, en Johan en Lancelot weten terug te geraken bij hun paarden. Azizah blokkeert echter de doortocht, maar na een kort overleg besluit ze de ridders te laten gaan. Terug op Camelot laat Arthur een grote strijdmacht uitrukken, maar zij vinden niemand bij de gehavende toren in het moeras. Kerwyn en zijn nachtridders zijn gevlogen...

Ondanks een goede start blijft het verhaal halverwege zelf ook in het drijfzand steken... De introductie van de nieuwe Orde van de Nachtridders, die eindelijk eens een serieuze tegenhanger van de Ronde Tafel zou kunnen worden, greep meteen mijn aandacht. Voor mij zag ik een mooi uitgangspunt dat goed uitgewerkt zou kunnen worden. Helaas weer een losse flodder, want op het moment dat Johan en Lancelot komen opdraven wordt er door de twee heren in pakweg acht pagina's weer een (voorlopig) einde gemaakt aan deze dreiging. Iets dat ook de vorige albums de parten speelt. Waarom nou toch altijd zo simpel? Maak het Johan en de Ronde Tafel toch wat moeilijker, geef het verhaal meer diepgang en werk het uit over meerdere albums is mijn advies!

Dat het verhaal geforceerd in één album moet passen zie je dan ook terug in de details van het verhaal. Merlijn is daarbij altijd een geweldig hulpmiddel; hij heeft zoals altijd wel een drankje of een zalfje paraat zodat de ridders in staat zijn de dreiging binnen een minimum aantal pagina's weg te werken. Het tekenwerk en de inkleuring is in orde, maar heeft hier en daar toch te lijden onder het tempo waarin Biddeloo moet werken. Soms erg goed (bijvoorbeeld strook 7), soms ook erg slecht (strook 9, let op de verhoudingen van Kerwyn en zijn hand).

Karakters krijgen binnen dit aantal pagina's ook niet voldoende ruimte om zich te ontwikkelen, en blijven spreekwoordelijk zo plat als een dubbeltje/frank. Ook Johan doet routinematig wat hij moet doen, en nergens vang je meer een glimp op van de man achter Johan, of kun je je verplaatsen in zijn gedachten (waarom doet hij wat hij doet?) Hij heeft in feite een bijrol in zijn eigen strip gekregen, en dat is een trieste constatering.

Een pluspunt verdient wel het karakter van Azizah, die zich als enige op een goede wijze weet te profileren. Haar innerlijke tweestrijd tussen goed en kwaad maakt haar mateloos interessant, en hopelijk krijgt zij in eventuele vervolgalbums meer aandacht dan de oersaaie Kerwyn.

Wat kunnen we samenvattend concluderen? Op zich een album met een sterk uitgangspunt, maar de spanning wordt wederom in één boekje om zeep geholpen. Een gemiste kans! Een goede start en een mooie rol van Azizah houden dit verder zouteloze album nog net drijvende: twee sterren.