Algemene informatie

Tekeningen

Inkting

Scenario

  • Martin Hofman

Inkleuring

Uitgiftedatum

2/2003

Samenvatting

De Rode Ridder is te gast op het imposante kasteel Olavinlinna. Hij krijgt er een rondleiding door Risto, de vriendelijke kasteelheer. Zo maakt hij kennis met een aantal andere bewoners van de burcht; Osmo de smid, Mika de gardecommandant, Frida de vrouw van Risto en Risto’s broer Jyrki. Maar Johan heeft al snel door dat er iets gaande is. Zijn vermoeden blijkt te kloppen wanneer hij het aan de stok krijgt met Mika en een jonge waarzegster met donkere woorden spreekt wanneer ze het over de toekomst heeft.

Wanneer rond het middaguur de hele bende zich verzamelt in de eetzaal, kondigt Jyrki aan dat hij de burcht zal verlaten om zijn zwerversbestaan voort te zetten. Zijn wens dat Risto hem vergezelt tot aan de moerassen, wordt ingewilligd en ook Mika zal van de partij zijn. Johan vertrouwt het hele zaakje niet en stelt voor om eveneens aanwezig te zijn, maar daar weet Frida handig een stokje voor te steken.

De Rode Ridder blijft dus in de burcht wanneer het drietal vertrekt en staart hen ongerust na. Maar enkele kleine zaken zetten hem aan het denken en zijn voorgevoel dwingt hem het drietal achterna te gaan. Maar voor één keer komt Johan te laat…

Laten we met de deur in huis vallen: ‘Olavinlinna’ zet de positieve wederopbouw van de reeks die lichtjes begon met ‘De schat van Carthago’ en bevestiging vond in ‘De Golem’ monotoon verder. Een relatief stevig ridderverhaal met intriges, snoodaards én humor. Deze laatste is verrassend genoeg meer aanwezig dan in de meeste voorgaande albums en heeft een relativerende werking waardoor Johan minder droog overkomt. Gedurende het hele verhaal is een leuk (Fins?) sfeertje aanwezig en zelfs de tekeningen zijn uitgewerkt, op een paar kleine foutjes na.

Dat de Rode Ridder een dodelijk complot niet heeft kunnen verijdelen, hebben we nog maar zelden eerder tegengekomen en is een intrigerende gebeurtenis die Johan er een stuk menselijker op maakt en hem het aureool van onfeilbare ontneemt.

Helaas zijn er ook enkele minpuntjes te noteren. Zo wordt bijvoorbeeld weer sterk duidelijk dat KB het uitwerken van zijn verhaal fel gehinderd werd door het beperkter aantal bladzijden (30 i.p.v. 36) dat hij ter beschikking heeft, een dubieuze beslissing van SU waartegen geprotesteerd zou moeten worden. Ook de nieuwe stijl van het groter tekenen van de hokjes belemmert de uitwerking van de karakters. Wat het verhaal betreft wordt van bij het begin open kaart gespeeld zodat je al snel weet hoe de vork in de steel zit en waardoor het boeiende er deels af is. Verder heeft men het cliché van de onbetrouwbare soldenierkapitein (waarop voor de rest niets aan te merken is) alweer niet kunnen omzeilen.

We kunnen dus algemeen besluiten dat ‘Olavinlinna’ één van de betere albums is, in vergelijking met wat we sinds de kronieken voorgeschoteld krijgen. Als de trend zo voortgezet wordt, belooft album 200 iets spetterend te worden. En last but not least dient er vermeld te worden dat het scenario van dit album geschreven is door Martin, u welbekend als actief forumlid. Dit accentueert nogmaals de nauwe band tussen KB en deze site.

Encyclopedie

Personages

Locaties

Voorwerpen