Algemene informatie

Tekeningen

Scenario

Inkleuring

Uitgiftejaar

2008

Samenvatting

Paniek, paniek! Pankraz Rauh overleefde in “De man zonder verleden” het duel met Johan. Meer dan ooit zaait de man paniek in het Heilig Roomse rijk. Gewapend met doodbrenger, het onoverwinnelijk zwaard dat gesmeed werd met restjes van het esoterische mitreel, moordt hij zich een weg naar de overheersing van Europa. Oude bekende Rudgar van Hanau overleeft een slachtpartij van de ontaarde Pankraz. Ten koste van een arm en een been welliswaar… Het weerhoudt hem er echter niet van om naar Brabant te trekken en er beroep te doen op de gewapende hand van Johan, de rode ridder. Aangetrokken door het onrecht en de onvervalste genocide die Pankraz Rauh aanricht gordt hij zijn zwaard aan en vertrekt onmiddellijk op avontuur. Alvorens de directe confrontatie aan te gaan moet hij eerst een oplossing vinden om langst doodbrenger te geraken…

 

Doodbrenger is het vervolg op “De man zonder verleden”. Het begint allemaal heel episch. Asgard, Mitgard… De lezer wordt meteen getrakteerd op een stukje Noorse mythologie. Na het epische duiken we meteen in de dramatiek. Rudgar van Hanau verloor een arm en een been in de strijd tegen Pankraz. Niettemin overleefde hij de slachting waardoor hij Johan kan alarmeren. Deze is zichtbaar aangedaan en besluit meteen zijn vriend ter hulp te snellen. Klein probleem… Doodbrenger is onoverwinnelijk

Merlijn mag dan misschien geen volwaardige rol spelen in dit verhaal, met een slinks truukje (Martin Lodewijk moet wel heel aandachtig het album Magiërs van Atlantis gelezen hebben) waarvan wij vast en zeker allemaal het bestaan vergeten waren, weet onze held de hulp van de oude wijze in te roepen. Met Merlijn geen eenvoudige oplossingen, dat zou Johan toch stilaan moeten weten… Via een omweg langs Hamburg, waar Dixit opgepikt wordt gaat het richting IJsland, waar ondergronds de legendarische smid Volund woont. Een opvliegend karakter met een bende ondergrondse handlangers ter beschikking. Daar komt Dixit dan toch van pas. Klaarblijkelijk bestaat er een verbond dat de ondergronds levende mensen verenigt. Dixit twijfelt dan ook niet hierop een beroep te doen. Meteen worden de vijandelijkheden gestaakt, Volund smeedt een zwaard waarmee Johan aan de slag kan gaan. Johan merkt terecht op dat het met dit zwaard 1 tegen 1 is. Geen frietjes zonder mayonnaise, geen onoverwinnelijk zwaard zonder drakenbloed. Toegegeven, de vergelijking lijkt vergezocht, maar wat is er nu beter? Hoewel het erg origineel is van Martin  Lodewijk, hebben we toch een beetje het gevoel dat we hier kostbare plaats verliezen om wat komen gaat nog meer in the picture te zetten… De afrekening met Rauh.

In plaats van heel het leger van Pankraz een pak voor de broek te geven daagt Johan hem uit tot een tweegevecht. Hoe naïef Johan toch kan zijn… Natuurlijk houdt Pankraz zich niet aan de afspraak. Geen nood, Johan werkt zijn schouders los… tijd voor het hoofdgerecht. Als lezer krijgen we een eindgevecht naar ons hart. Johan op zijn sterkst, in het beste duel dat we sinds de deathmatch tegen Kinugasa mochten aanschouwen. There can be only one, een uitspraak die Johan niet onbekend lijkt. Een moment van onoplettendheid kost Pankraz het hoofd…

Johan blijft verweesd staan en lijkt wel vergiftigd door de kracht van zijn zwaard. Rudgar van Hanau beslist dat het welletjes geweest is, pakt beide zwaarden beet, richt enkele laatste woorden tot Johan alvorens hij zich van een rots in het water stort. Hij zal nooit meer bovenkomen. Zo eindigt Doodbrenger even episch als het begonnen is. Opnieuw met de aanzet tot een volgend avontuur.

 

Geen gevangenneming, wel een Johan die zonder blikken of blozen zijn tegenstander onthoofd. Zeg nu zelf, de man verdiende niet beter! Dikke pluim alweer voor Claus, die als vanouds het verhaal keurig omzet in beelden. Waar we ons wel zorgen over maken is het drankgebruik van Dixit. Misschien moet iemand hem het adres van de AA eens bezorgen.


De Rode Ridder - Standaard Uitgeverij