Algemene informatie

Tekeningen

Scenario

Inkleuring

Uitgiftejaar

2008

Samenvatting

Sint-Pauwels, 13e eeuw. Op een doodnormale zaterdag wordt de Sint-Pauluskerk beroofd van zijn relieken en de dochter van een dorpeling ontvoerd. Het meisje wordt snel teruggevonden in een onderaardse gang die de kerk met het Hof te Voorde verbindt. Enkel de vedelaar die de plaatselijke herberg opluisterde lijkt dapper genoeg om de gang verder te verkennen. Blijkbaar speelt deze vedelaar een dubbele vedel…  Hij speelt onder één hoedje met de reliekenrovers. In het Hof te Voorde biedt een oude bekende zijn diensten aan.  Johan de Rode Ridder en Remi van Audenaert dalen samen met enkele soldeniers af in de onderaardse gang. Ze vinden er enkel bloed en een onwelriekende, kleverige substantie. De dobbelstenen gaan aan het rollen, een clash tussen oude en nieuwe goden dient zich aan…

De vedelaar van Sint Pauwels…  Menig Rode Ridderfan keek naar dit album uit. Eerder had hij al vedelaar gedronken en artikel na artikel op rr.be gelezen met betrekking tot de nu reeds legendarische dorpsfeesten. En het feest zou nog lang duren, want onze Johan zal vanaf volgend jaar voor eeuwig te aanschouwen zijn in het brons.

Na Horst, lijkt dus ook Sint Pauwels een Mekka te worden voor rode ridderfans. Het illustreert hoe rijkelijk het verleden van Vlaanderen en Brabant wel is, want volkslegenden vind je in elke streek met de vleet. We kunnen het enkel maar toejuichen dat Martin Lodewijk als rasechte Nederlander interesse vertoont in onze volkslegenden. Ook nu weer mondt dit uit in een heuse, historisch zeer sterke strip. De Vedelaar begint als een detective en eindigt als een heroic fantasystrip. Hier moesten we vrij snel denken aan “De Waterdemon”.  Opvallend is het feit dat we steeds meer en meer van Merlijn te weten komen… Jawel, Merlijn speelt resoluut open kaart. Hij is een druïde, woont in het meer van Broceliande en heeft altijd een gouden snoeimes onder zijn tuniek (in welke stripreeks hoorden we dat nog?). Bovendien zou hij zelfs een affaire hebben met een bevallige dame, wiens meer hij dus deelt. Leuk vinden we dat! Qua tekst is er weinig nieuws onder de zon, Martin Lodewijk houdt van taalspelletjes en blijft ons vergasten op archaïsch maar oh zo sfeervol taalgebruik.

Claus blijft voor Deutsche Grundlichkeit zorgen. Opnieuw vonden we het monster niet superovertuigend neergetekend. Door het in schaduw of mist te hullen (een trucje dat Karel Biddeloo veelvuldig toepaste) blijft er toch voldoende dreiging overeind…  Claus’s werk is vakwerk.

Inwoners van Sint Pauwels herkennen vast en zeker hun burgemeester  en  zijn  zoon en forumlid Rapalje. Ook de gemeente-archivaris kreeg een cameo. Natuurlijk herkenden we meteen onze eigenste Martin Hofman. Turfsteker van beroep en niet vies van enig avontuur staat hij meer dan zijn mannetje in de donkerste dagen van Sint Pauwels. Eigenlijk zijn wij (je collega teamleden) ook  benieuwd naar de smaak van dat hemelse Laudatum!  Dat wordt delen op de volgende teamvergadering, Martin!