In 1980 meldde Stripschrift 133 al opmerkelijke gelijkenissen met tussen De beelden van Djomaz en Werewolf, een amper 6 bladzijden tellend werk van Frank Frazetta.  Het werk werd heruitgegeven in Creepy Yearbook 1968.

Stripschrift contacteerde Karel Biddeloo voor een reactie.  Karel antwoordde vrij duidelijk:

"Het is normaal dat een striptekenaar veel documentatie gebruikt en zich soms inspireert op werk van collega's, wat — in mijn geval — wel iets van teveel van het goede is geweest. Dit is wel enigszins te wijten aan het vrij hoge tempo van De Rode Ridder-productie. Maar wil de tekenaar zonder 'kopieerzonden' mij de eerste steen toewerpen?"

Inleiding

 

De palmbomen

Stripschrift vergelijkt deze prent met tekening 50.1 van De beelden van Djomaz.  De gelijkenissen met 36.4 zijn echter treffender.  Niet alleen komen de gestalten van beide monsters beter overeen, er valt ook op te merken hoe Biddeloo de palmbomen uit de achtergrond meer op de voorgrond tovert om zijn oerwoud te scheppen.

 

Volle maan

De gelijkenissen zijn duidelijk.  Het monster centraal in beeld met achter zich een volle maan om het gevaar te accentueren.  Aan de linkerzijde en bovenaan haast dezelfde boomstronk en overhangende takken.  Zelfs de vertelkader in de linkerbovenhoek blijft ongewijzigd.  Biddeloo kiest er in deze prent echter wel voor om ook de staart van het monster te tekenen.

 

De ontmoeting

Stripschrift vindt hier niet onterecht de vergelijking met prent 45.2, waarin we een close-up van Grawwar zien.  Ook de onderstaande prent (34.4) lijkt echter geïnspireerd op de het origineel links.  In plaats vanop een rots staat het monster nu vanop een boomtak klaar om zijn belagers in de linkerhoek aan te vallen.

 

De dreiging

De overeenkomst is alweer overduidelijk.  Biddeloo verandert de jager echter door de mooie Yezerra.  Opnieuw ziet Biddeloo het monster van zijn staart.  De achterhangende maan wordt vervangen door een vertelkadertje.

 

Afwachtend

In het origineel bemerkt de jager dat zijn schoten weinig uithalen en staan jager en monster elkanders volgende zet af te wachten.  Karel Biddeloo gebruikt het silhouet om Grawwar geruisloos het tempelcomplex te laten naderen.

 

De sprong

Uiteindelijk lost de jager in Werewolf een laatste, overbodig schot als de weerwolf op hem afspringt.  Ook wanneer de piraten van Zarbuk en Yogh door Grawwar worden aangevallen maakt dit monster een zelfde aanvalssprong.

 

Bronnen: